Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Annem
(Şiirden önce hikayesini okumanızı rica ederim. Rabbime çok şükür annem halen hayatta... Eksikliğini görmemek için her zaman duamda... Bir gece onun vefatının tahayyülü bile çok ağır gelmişti ki bana, yarım saatte bu mısraları yazdırdı. Eminim annesi hayatta olan olmayan herkes benimle aynı hisleri paylaşacaktır. Allah, analarımız hayattayken kıymetlerini bilenlerden eylesin bizleri...)
Ayrıldın ya, yerin dolmaz artık gönlümde
Değil yar, dünya girse yine boş hanem
Ne koysam yerine hep boş, hep boş kalıyor
Sensiz bu boşluk hiç dolmuyor Annem!
Beni de yanına alsan ya bir an
Razıyım seninle oraya, sensiz buradan
Saltanat bile olsa hem elimde olan
Sensiz buralarda yaşanmıyor Annem!
Şimdi yoksun sen evet! Bu gerçek yürek ister
Hiç olmadı rüyada bir yüzünü göster
Ne var ki hayalin, hiç gitmedi gözümden
Sensiz rüya bile görülmüyor Annem!
Ömrümde dert nedir hele hiç bilmez iken
Oldum şimdi çileden, tasadan bir beden
Seninle en büyük derde bile gülerken
Sensiz hüzün bile çekilmiyor Annem!
Duygularım şimdi hep keskin ve köşeli
Ruh pencerem artık ıslak perde döşeli
Yaş vermedi bu gözler ben bildim bileli
Sensiz gözlerim hiç kurumuyor Annem!
Dört duvarımda yankıyan o hazin sesin yok mu?
Yüreğimi delip geçen bu ses mi, yoksa ok mu?
Hele o bana şöyle bir “Oğlum” deyişin yok mu?
Sensiz kulaklarım hep çınlıyor Annem!
His karışık, fikir sönük, keşmekeş bir âlem
O eski ben sanki seninle gitti benden
Bundan gayri daha da ne olur bilmem
Sensiz buralarda bana bir hal oldu Annem!
“Hele bir yâr al, unutursun” dediler
“Hep böyle gitmez ya, alışırsın” dediler
“Gidenle gidilmiyor, ne yaparsın” dediler
Sensiz yar bile sevilmiyor Annem.. Sevilmiyor Annem!
(01.01.2004 - Kocaeli)
Nuri Çinüçen
