Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
EYY ANKARA
Yar olmadı vatan;
Taze bahardım ben.
Umut dolu bir ufuk,
Işıltılı bir serüvendi beni bekleyen.
Anne olacaktım,
Hayallerim vardı çiçek dolu.
Ümitlerle bezendim genç ruhumla.
Hepsi son buldu Ankara’da
Kimine rüya şehir
Kimine göre geleneksel başkent.
Bazıları için böbür siyaset,
Ahım kaldı sende, Ey Ankara.
Ayşegül Pürnek adım,
Fatma Berna Atmaca ya da.
İlk defa utandım biliyor musun?
Korunamadım Ankara’da.
Hatırlıyorum dün gibi,
Atandım görev yerim belli.
Ne Diyarbakır ne Hakkâri.
Pür neşe aile tayinim başkentti.
Bilmedim ki!
Hayat beni burada da itmişti.
Bindiğim servis aracı
Çankaya, Oran Maltepe değildi.
Kayseri memleketim,
Ya da yurdumun başka şehri.
En zengin siyasetinde,
Veda etmek çok acı her sevgiye.
Tesadüfün bile;
Adaletin olmadığı bir şehirde,
Eryaman,Mamak servisinde.
Acılar içinde veda bütün güzelliklere.
Doyamadan hayata,
Birikmiş anılarım olmasa da.
Beni şehit saymasalar da,
Ahım kaldı sende… Ey ANKARA.
