Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Merhabalar, gününüz aydın olsun...
Her doğan günün getirdiği umutlarımızı tükenmemesi dileğiyle…
Doğu’da; Mardin’de; Mazıdağı Bilge Köyünde hiç te aydınlık doğmadı gün. 04.05.2009 Pazartesi günü saat 21:30 civarında tüm düğünler gibi davullu zurnalı bir düğün yapılıyordu. Ata erkil aile yapısının hâkim olduğu tüm Doğu-Güneydoğu Köylerinde olduğu gibi gençlerin evlenmelerine aile büyükleri karar vermişti. Köyün diğer gençleri de bayramlık elbiselerini giyerek, birlikte büyüdükleri, birlikte aynı tastan su içtikleri aynı kaptan yemek yedikleri akranlarının sevinçlerine ortak olacaklardı.
Burada da terör o çirkin yüzünü gösterdi bizlere.
İnsanların en mutlu gününde bile onlara eziyet etmeyi, onların canlarını alma pahasına, tertemiz bedenlerine ellerindeki silahlarla mermi olup yağacak…
Yağacak ki; törenin gereği yerine getirilsin, yağacak ki, gencecik bedenler kurşunlar için hedef tahtası haline getirilsin…
Yağmalıydı; çünkü, Mardin’in Bilge Köyünün adını ancak bu şekilde duyurabilirdi eli kanlı, insan görünümlü hayvanlar.
Köy muhtarı Mehmet Çelebi, gelinin babası Cemil Çelebi ve aynı aileden Salih, Yıldız, Ali, Şükran, Arife, Mehtiye, Veysi, Emine, Abdulkadir, Abdulvahap, Vahap, Abdulvahap, Fesih, Mehdi, Şehmuz, Mehmet, Vedat, Kerim ve Salih ile damat Hatip Arı, kardeşi 4 yaşındaki Ruken, baba Mithat ve anne Kafi Arı ve diğerleri… Tek suçları düğünde kardeşlerinin sevinçlerine ortak olmak, onları sevinçlerini kendi sevinci olarak algılamaktı. Ama olmadı; damat ve gelin başta olmak üzere; onlara bu sevinçlerini çok gördük, çocuk yaşta insanlara, 3-4 yaşındaki çocuklara mermi yağdırmalıydı insan görünümlü hayvanlar.
Yaptılar… Yaptılar da; ne oldu?
-Soruyorum? Ne Oldu?
-Kim burada ne kazanç elde etti, kimin yararına bu kurşunlar körpecik bedenlere boşaltıldı. Bu kin, bu öfke neye? Kime?
Kim? Kim? Kim?
Hayatta kabullenemiyorum bu durumu, böyle bir vahşet nasıl olur, insan aynı anda 45 tavuğu kesemez, ne bileyim aynı anda 45 yumurtayı kıramaz, ama; 45 cana azrail olabiliyoruz.
45 kişiyi hem de hayatlarının en güzel döneminde, bir köy düğününde katledebiliyoruz. Biz bu kafayla mı gireceğiz Avrupa Birliğine, biz bu kafayla mı medeniyetle entegre olacağız... İnanmıyorum. İnanmak istemiyorum. 45 kişi...
Oysa; ne güzel anlatılırdı Doğu’da-Güneydoğu’da hikayeler. Ne güzel anlatılırdı misafirperverlikler… Ne güzel?
Dünyanın en güzel coğrafyasında adı her ne olursa olsun, akıtılan kanların, alınan canların nedeni ne olabilirdi?
Neden?
NOT: Yazı aşağıdaki adreste yayınlanmış olup, değerli yorumlarınızı bekliyorum.
http://www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp? sair=57020&siir=1173087&order=oto
