Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
BANA KENDİMİ VERİRMİSİN
İçimdeki denizleri yürüdüm, tepeleri tırmandım, patikaları geçtim. Güya senden kaçıyorum, bütün yollarım sana çıkıyor, yine karşımda buldum seni. Korkuyorum içindeki kuyuya düşmekten uzatır mısın ki elini? Bir korkudan geçiyorum, bir bakıştan. Korkuyorum içindeki ateşe kor olmaktan. Korkuyorum zindanına tutsak olmaktan. Azad eder misin ki beni? Bir gülümser, affeder misin bendeyi?
Günahım zamanın derinliklerinde biliyorum. Bütün çeşmeleri ben kuruttum. Mecnunu ben saldım çöle. Yusufu kuyuya düşüren benim. Benim, cennetteki yasak meyve. İsa yı çarmıha geren kalfa. Dahası bütün vakitlerin dönülmez akşamsızlıklarında, sarp yolların başında, yorgun atların takatsiz adımlarında, sonsuz yolculukların dönüşsüz yollarında günahkâr olan benim.
Benim, zambakların sığındığı ıssızlık, benim ısırganda karınca zehri. Hangi günah şerh edebilir ki beni? İmkânsız bir deli. Ondan da imkânsız beklentileri. Çölde unutmuş yolculuğunu, yalnız bir yürek işte hep bekleyiş ve hiç gelmeyiş içinde. Bir gece indin de karanlığıma. Sen, kanadı kırık bir çoban yıldızı, ben avare dolaşan bir çoban gibi, yorduk bütün sevdaları yanımızda yabanlığımızla. Ne senin, mecnunu yaşatacak bir yanın vardı, ne benim bir sevdayı yaslayacak yamacım. Öyle hali, öyle hoyrattık ki, ürküttük bütün sevdaları yarınımızdan. Ne keremin aslıya sevdası kaldı, ne yunusun emre ye bekası. Ne de müridin mürşide ricası. Ben dönmek istiyorum başlangıçlarıma şimdi, sen olmadan önce olduğum gibi. Ama sen bırak yalnızlığımı getir geri.
Sen, yitik şehirlerin kaybedilen bedeli gibisin yâdımda. Ben, bir ilmek gibiyim dervişin akıp giden, yıpranmış hırkasında. Bana ateşi yutmayı sen öğrettin, hasretin zakkum tadında. Yıktın bütün istihkâmlarımı gönül sarayımdan, tüm bezginliklerden sığındığım yazgımın hırasında, Şimdi yorgun bir çapulcu pişmanlığı, seninle karşılaştığım zaman kaldırımlarında. Ya sen beni alıp götür belan gibi yanında, ya da sen git, bırak beni yanımda.
Aşındırır sabrımı bu hiçlik, bu hicran. Toprağıma boy vermekte apansız ve amansız. Hazanın neresindeyim böyle solgun, böyle nadan? Gönlüm tutsak, göğüm tutsak. Ansızın boşalır rüzgâr, götürür beni, yorgun, bitkin ve perişan, bir sensiz diyarın alaca karanlığına. Ben sensizliğe sürgün bir geda, yargıçlar zebani kılığında. Sensizliğe keserler cezamı cehennem yangınında. Tek iradem, diz çöküp yalnızlığımın mihrabında, zifiri karanlıkları urgan yapıp göğe sağmak sağmak, devasızlığımı sağmak. Bir pencere yaptım avuçlarımı benden de gizli bir yere ben de. Zamanı kandilleriyle araladım lif lif, gölge gölge, kâh aynalarda buldum seni, kâh varmakta geciktiğim seherde. Hiç kimseye senin kadar dua etmedim biliyor musun, sırılsıklam simsiyah gecelerin bir yerinde. Bir yerinde ateşe tutuşmadı gözyaşlarım hiç kimse için, kâbus gibi yokluğunu getirdiğin gecelerimde. Hangi büyü bozabilir ki, hangi tılsım bu kutsal, el değmemiş temennimi, ben hiçbir zaman seni senden dilemedim ki.
Sen, yasak bir aydınlık fecr-i sadıkımda. Sen, baktıkça dipsizleşen derinlik. Ben inat bir martı yorgun şafağında kanadındayım bunu bil. Çünkü ben dualarda buldum ve yaşadım seni, rüyalarımda bir de. Sana ait bütün izleri sildim ya şimdilerde. Ne varsa seni bana hatırlatan iplik iplik, topladım, ne kaldı ise bende, biten günün olgunluğuna bıraktım, hiç dokunulmamış bir ıstırapla attım içimden bir bir, bir seni kazıyamadım oysa çünkü sen kaldın bende.
Bazen yetim bir çocuğun hasretinde bulurum seni, bazen gün ortası secde serinliğinde. Bazen hacerul esvedin aşınmışlığında rastlarım sana, bazen şadırvanların ardı sıra durup beklerim, dâhil olmak için arınmışlığına. Sen bilmezsin, sen görmezsin, hissetmezsin de, bekliyorum avuçlarımla bıraktığın yerde. Bilmiyorum neydi beni çeken sende? Seni buldum bana baktığım her yerde. Doğudan estin yelkenime. Batıdan çıkıp gittin denizlerimden, yangınlar bırakarak yüreğime. Bu muydu çeken beni, bu muydu istediğin benden? Artik çek git, yeter çektiğim dam eninden, bırak, bana kendimi geri ver.
