Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Emanet Sevda
İçimdeki mutluklar inim inim inlerken hasta yatağında
Son nefesini vermeden önce
Bana, bu sevda sana emanet dedi
Melul mahzun bir şekilde gözlerini kapattı
İçimdeki mutlulukları yıkayıp
Kefenledim, gözyaşlarım sel olurken
Adeta gözyaşlarım beni yıkamıştı
Sırılsıklam olmuştum
İçimdeki mutlulukların tertemiz alnından öptüm
Sanki onların rayiha kokuyordu
Ve gül bahçesiydi
İçimdeki mutlukları, bembeyaz kefene sardım
Bir tabuta bırakıp
Mezar kazarak defnettim
İçimdeki mutlulukların mezarını çiçeklendirdik
Ve ağaçlandırdık
İçimdeki mutluluklar, çiçekleri
Ve ağaçları çok severdi
İçimdeki mutlulukların vasiyeti, kendisini çiçekler
Ve ağaçlar arasına gömülmesiydi
Belki ormanlık alan olur her yanım derdi
Ey acılar, birkaç celladı yanınıza alarak
İçimdeki mutlulukları katlettiniz
Ama bu sevdaya dokunamazsınız
Bu sevdaya, tüm a'zalarımı
Uzuvlarımı
Ve hücrelerimi siper ederim
Ey utanmaz
Ve arlanmaz acılar
Cesedimi çiğnemeden, bu sevdaya dokunmaya
kalkışmayın
Bu sevdanın yanından geçmeyi bile aklınızın ucundan geçirmeye kalkışmayın
Defolun gidin
Gözlerim sizi görmesin
Gölgenizi de alıp gidin
Yazan: Yunus Baba ( Muhammed Yasin)
