Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Değerli arkadaşlar bazen hayata tutunmadığın olur. Böyle olunca insan da ironik olarak tutunmak ister. Bu şiirim;
SAYFA:4
NO:115
İyi okumalar dileğiyle.
Mestaneyim Mestane
Dağ deviren düşler…
Sedefin içinde inci gibidir.
Düşler kökünü atar toprağa…
Toprak hallaç pamuğudur…
Savrulur kum taneleri halinde.
Göğü çalınan gülüşler…
Kestanedir kapkatı.
Üzüm üzüm yeniliriz...
Çığlıklar; çakıl taşlarıdır acıtır içimizi.
Rüyalar olmaz olmuş beyinlerde.
Mestaneyim mestane…
Sevgi sevgiyim, beste beste…
Al sana bir kalp…
Sen de çok var kestane.
Zift kokan vicdanlar kestanedir kestane…
Sen de temizle vicdanını…
Kuru pabuç bırakmam düşmanlara...
Kalbin çöplük dolu at, dal sonsuzluğa…
Seninle dolu mestaneyim mestane…
Fatih Ataşçi
10.12.2015
