Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Dosta Mektuplar: Yaşamın Şifreleri
Kiminle paylaşsam ilk önce güzel söz söylüyor, teselli ediyor. Sanki dünyanın kederi bitiyor, mutluluk kader oluyor. İçinden diyorum ki, yaşamak ne güzel, şu dostum iyi ki var… İlk söylediğimde, para istiyorum veririm diyor, ağlıyorum omzuna alıp avutuyor, işinden gücünden ayrılıp yanıma geliyor. Sevdiğini söylüyor, ne kadar içten bana karşı.
Biraz zaman geçiyor, gerçekten para vermesi gerekiyor, yüzünü gözünü ekşitiyor, türlü bahaneler üretiyor. Hatta uzun zaman ortada gözükmüyor, telefon ediyorum cevap vermiyor, yaptığım çağrım hemen meşgule düşüyor. Gel dertleşelim seninle diyorum, cevabı daha da kırıcı oluyor, “Amma sulu gözlüsün, insan bu kadar ağlar mı? İnsan böyle ufacıcık şeyleri dert eder mi söyle? … Gibi eleştiriler yapıyor. Bu saatten sonra izine rastlayabilirsen! O ilk paylaşımlarda gösterdiği içtenlik sanki tarih olmuş, sanki yabancı gibi davranıyor…
.... Devamı 3. sayfa 75 nolu yazımda... sevgiyle kalın...
safet kuramaz
