Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
İstanbul'un fethinin 559. yılı münasebetiyle Büyük Fatih'i şükran ve minnetle anıyor, İslamın ruhunu bayraklaştıran bu emsalsiz fethin tüm İslam Alemine ebediyyen mubarek olmasını Cenabı Hak'dan niyaz ediyorum.
MEDDAHNÂME
- l -
—Hak dostum Hak!
Âgâh ol! Âleme ibretle bak…
Ya gül ol gülşende yahut bülbül ol har olma gel
Har ezaya müpteladır sen giriftar olma gel
Mihr-i Subhan’dır erenler müstefid ol dâima
İnkıyad et nura gark ol, zifre dûçar olma gel
- II -
Hoş geldiniz yarenler, safalar getirdiniz
Şu gönül bahçemizi gülşene çevirdiniz
Maziye bir yolculuk başlayacak birazdan
Dilerim tayy-i zaman lezzeti verir Yezdan
Sühanın efsununa bırakın kendinizi
Açın göz bağınızı, çözün kemendinizi
Biraz aralarsanız kapısını kafesin
İçinizdeki çocuk kanatlanacak kesin
Gözlerinizi yumup, yaslanmanız kâfidir
Aldırmayın zamana varlığı izafidir
Hayırlı yolculuklar ey muhayyel kafile!
Kulak verin asaya ne diyor bakın hele:
—Tak… Tak… Tak...
-III-
—“Arzın iki yakası bağ-ı cinân olacak
Gül’ümün mihmandarı gelip mihman olacak”
Levh’e yazmıştı kalem haşyetle bu fermanı
Hak katında sabitti zamanı ve mekânı
Daha tek bedendeydi Âdem’le âdemoğlu
Düşmemişti dünyaya Henüz onların yolu
Yaradan muhabbetle, toprağa ”Ol! ” Buyurdu
Yatağını halkedip, sulara ”Dol! ” Buyurdu
Beyaz yeleli deniz atıldı ilk boğazdan
İkinciyi görünce bayıldı düştü hazdan
Mutantan bir çağlayış Ak’tan Kara’ya doğru
Bir feveran başladı Cihanâraya doğru
Göreni meftun eden bir endam yaratıldı
İlahî ziynetlerle her yanı donatıldı:
Etekler mavi atlas dantel gibi kenarlar
Zümrüt tepelerinde billur gibi pınarlar
İlahi ve mücessem bir şiir bu manzara
Burada ölmez insan, gelmez ise nazara
Rabbim bu güzelliği, lütf u ihsana boğdu
Coştu şükran yaşları, nur topu haliç doğdu
Itırlar saçtı nesim, esrik hû’lar salındı
Şu cihan sarayının has bahçesi kılındı
Yedi tepeli cennet teşrif etti cihanı
Beklemeye başladı, o mubarek sultanı
- IV -
Doğduğu günden beri eflak divanesidir
Kamer erir aşkından, güneş pervanesidir
Cemaline meftundur semadaki yıldızlar
Onun aşkıyla atar, yerde gökte nabızlar
Sevdalıymış diyorlar cennette huri gılman
Onları gören olmuş boğazda zaman zaman
Melekler takdis eder güzelliği mukaddes
Buna vâkıf olamaz önüne gelen herkes
Taşı toprağı altın kokusu misk ü amber
Uğrunda şahadeti övmüş şanlı peygamber
Ondaki güzelliği var Firdevs’le kıyasla
Beşerin hiçbir kiri ona bulaşmaz asla
- V -
Malum babamız Âdem esmâdan haberdardı
Biliyordu dünyada saklı bir cennet vardı
Bir zellenin gölgesi üstündeyken kapkara
Rabbi’nden utandı da gitmedi o diyara
Bir müjdeyle sevindi şeb-i arus deminde
Murada erecekti ahiret âleminde
Denildi ki: “Ey Âdem! İşte, hediyen hazır
Şu safir saray senin, hem de boğaza nazır.
Dilediğince yaşa her kayıttan azade
Allah mübarek etsin; artık sende irâde! ”
Gören hayrete düştü ondaki saltanatı
Kelimeler yetersiz yok bunun izahatı
O aslında her dâim ezel-i âzâldedir
An-ı dâimde hayran rü’yet-i cemaldedir
Bir bakmışsın huzurda düşüp bayılan odur
Aynı anda hublarla cennette kalan odur
İşte yedinci katta el’an birde duruyor
Doğrusu o bir anda birçok yerde duruyor
Neyi görmek dilersen göze ayan olan o
Neyi duymak dilersen kulağına dolan o
Akla sığmıyor artık, yaşanan da, beyan da
Nasıl oldu bilemem yanındayız şu anda
Öyle can u gönülden karşıladı ki bizi
Anında bir sekine kapladı hepimizi
Boğazın girişinde püfür püfür bir tepe
Deniz serenat eder payini öpe öpe
Ufukları bezemiş nice nakkaşın ruhu
Havasında bir şey var sanki efsunlu yâhu!
Tadına doyulmuyor buradaki sürurun
Her güzellik der gibi: Lütfen bize buyurun
Tam karşımda duruyor doyumsuz bir letafet
Her uzvunda insicam her halinde asâlet
Eteğini öpüyor hava, güneş ve deniz
“Ne kadar da yakışmış sultanım elbiseniz! ”
Diyecek oluyorum büyülüyor mehlika;
Nefessiz kalıyorum, kim bilir kaç dakika
Öpücükler atıyor bu yana karşı kıyı
Peş peşe patlatıyor birkaç oynak şarkıyı
Coşuyor ağaçların dalları yaprakları
Bizim yaka utangaç kızarmış yanakları
Mest ü hayran ederek güneş indi doruktan
Akşam geldi oturdu salınarak ufuktan
İki kehkeşan inip kondu iki yakaya
Didelerim kamaştı bakınca dolunaya
Ve billurdan bir akşam, ışıl ışıl bir gece
Cennetten huriler mi gelmiş nedir gizlice?
Meyler altın kadehte, sakiler nefes keser
Fasıl heyeti coşmuş havada elhan eser
Bu elhânı anlamaz ne yazık ki zamane
Gör ki neler söyletir Âdeme âşıkane:
Ah güzeller güzeli! Cemalin cilvegahı;
Kralların, şahların mihrabı, kıblegahı! ...
Sen Yusuf’un toprağa akseden cemalisin
Muhammed’in müjdesi, Halid’in helalisin
Senin iştiyakınla bir ömür geçip gitti
Azad olunca ruhum, çok şükür hasret bitti
Gönlüme sürur verir şöyle seyrine dalmak
Böyle bir şey olmalı dünyada murat almak
İsm-i hasın İstanbul diğerleri müstear
Hiçbir adın yakışmaz sana İstanbul kadar
Nesl-i pakimi ya Rab! Cehennemine atma
Daru’l bekada dahi, İstanbul’u aratma.
Âmin diye inledi aşikâr da nihan da
Safiyullahtır Âdem bilir iki cihan da.
- IV -
Vakit hayli geç oldu yolcu yolunda gerek
Ayrıldık, dedemizin ellerini öperek
İzini sürmekteyiz şehrin dünden bu güne
İnsan inanamıyor yollarda gördüğüne
Dile gelse de dese olan biteni haliç
Bu şehrin sinesinde nice sırlar mündemiç
Yol alırken zamanda garip şeyler oluyor
Umulmadık sahneler gelip bizi buluyor
Mesela şu an gece suda hâlâ periler
Kışlada fiskos eder bıçkın yeniçeriler
Bir ağacın dibinde sızmış Bekri Mustafa
Birkaç zaman ilerde Urfalı Ahmet Ağa
Ufuklar ağarıyor sabanın vakti geldi
İşte her minareden ezan sesi yükseldi
Nevbet-i Muhammed’le inlemekte asuman
Vecde kapıldı eflak sanki durdu deveran
Şimdi kiminiz derki: Düş görüyor bu zahir!
Düş görmeye ne hacet, bir düş zaten bu şehir! ..
- V -
Sahip olayım derken kölesi olmuş şahlar
Secde kılmış hâkine nice sözde ilahlar
Asırlarca süslenmiş nazlı bir gelin gibi
Gönlüne girememiş asla hiçbir tâlibi
Sinesine bir sevda mayalanmış ezelde
Öylesine bir aşk ki anlatma hadi gel de:
Her akşam ufka durup üstüne güller atan
Bir ruh-i mücerretti sinesini kanatan
Onun muhabbetiyle titriyordu yüreği
Bekliyordu âşıklar bir hikmetin gereği
Halit’in derûnuna nakş edilmiş bir sırdı
Fethin tohumlarının atıldığı asırdı:
Semada casusları, kol gezerken merakın
Toz toprak içindeydi, en sevgilisi Hakk’ın
Medine çevresine hendek kazılıyordu
Bab-ı esrarı açan şifre yazılıyordu
Ağzı sıkı bir kaya yol vermiyordu sırra
Bekçilik ediyordu kim bilir kaç asıra…
Nebiye sormak lazım Acep bu neyin nesi?
Kim davransa kırmaya kesiliyor nefesi
Arz ettiler durumu Resulü Kibriya’ya
Merhametle yaklaştı, Habîbullah, kayaya
Hal lisanıyla kaya, dedi: Ey sevgili yar!
Acep şu an var mıdır; benim kadar bahtiyar?
Ben esrar kapısıyım vur sineme aşk ile
Başka türlü sır çıkmaz ne yapılsa nafile…
Rahmetenlil âlemin “Bismillah” diyip vurdu
Her vuruşta ashaba bir müjdeyi duyurdu
Didarı gören kaya, terk etti inadını
Can vererek bildirdi, yâre inkıyadını
Üç darbe… Üç kıvılcım… Âtiyi ayan etti:
Fütuhatın seyrini Resule beyan etti
Kıvılcımlardan biri, yaktı yar sinesini
Lokman bir çare varsa buyur sar sinesini
Bir muhabbet ateşi düştü sur civarına
Hangi beden dayanır bu aşkın izharına
Toprağın derununda bir gönül inliyordu
Medine’de bir yiğit iç çekip dinliyordu
Zaman su gibi aktı beklenen o gün geldi
Sefer varmış dediler, Hâlid’e düğün geldi
Mescidi Nebevide...
-Ya Halit! Dedi nebi.
-Lebbeyk ya Rasulullah! Varlığımın sebebi
-Gün bu gündür ya Halit! Yürü cennet bağına,
-Benden selamlar götür Fatih’in otağına...
Sıçrayarak uyandı Halit heyecan ile;
Hazırlığa başladı, aşk ile iman ile...
- VI -
Bir gün baktı ki dilber bir şenlik alayı var
Sanki düğüne gelmiş gökten inip yıldızlar
O muhabbet yıldızı yârine el ediyor:
Aç koynunu ben geldim, hadi beni al! Diyor.
Sonunda kavuştular aşıklar sur dibinde
Murat almak var zaten Halid’in nasibinde
Sarıldı sevdiğine koynuna aldı toprak
Bir zümrüdü ankaya hamile kaldı toprak
O sırlar âleminde bir genc-i nihan oldu
Bu cennet bahçesinde Rabbi’ne mihman oldu.
- VII -
Zaman su gibi aktı doğum vakti yaklaştı
Ak Şemseddin nur gibi, aklaştıkça aklaştı...
Şahin bakışlı bir genç gösteriyor bedeni:
—Ya Bizans’ı alırım! … Ya alır Bizans beni!
Bu günlerde Konstantin, çok dalgın dolaşıyor
Kaç gündür aynı düşü gördüğüne şaşıyor
Ne zaman biraz dalsa: “…Bir çukurda duruyor…
Tahtına bir Arabî kurulmuş oturuyor…
Korkunç bir gürültüyle Çöküyor durduğu yer
Ve tehditkâr bir nida: Şehri sahibine ver!
Vakti gelmiştir artık güneş olup doğmanın
Karanlığı yırtarak şehri nura boğmanın
Yer gök dikkat kesilmiş sanki durmuştu zaman
Hücum emrini verdi beyaz atlı kumandan
Günlerce gümbür gümbür gökler gürledi durdu
Zulmetin zincirini parçaladı savurdu
Şu beyaz atlı yiğit… Her alanda o vardı
Şehid olanda o var, sağ kalanda o vardı
İşte bu emirü’l-ceyş! İşte bu ceyşü’l-emir!
Kimse inkâr edemez, buna mucize denir
Şu beyaz atlı yiğit! … Sanki gökten inmişti
Peygamber müjdesiyle, şad olup sevinmişti
Ayasofya’ya girdi şükran hissiyle Fatih
Secdeye düştü başı: Huşû’u gayet sarih…
Halit, sürur içinde altın tacını giydi
Bu muazzam fetihte büyük pay sahibiydi
Şehitler ordusunun serdarıydı gazada
Meydanların yenilmez Haydar’ıydı gazada
Surların sinesini pamuk gibi atan o!
Ulubatlı düşünce al sancağı tutan o!
Sıyrıldı çıktı anka karanlık cidarından
Nur saçtı âlemlere parlayan didarından
Rabbimizin mihmanı ankamıza can oldu
Taht kurdu gönüllere ve Eyüp Sultan oldu.
- VIII -
Bir müstesna Gül için deveran eder eflak
Mahlûkat Gül aşkına Halk oldu alelıtlak
Habibullah sevdası olmazları olduran
Habibullah sevdası yeri göğü dolduran
Fatihalar gönderin ecdadın ervahına
Efendim dua edin onların meddahına
Sürçü lisan ettiysek kusurumuz affola
Evvâhî bu hikâyet Tıflî’ye ithaf ola.
Evvâhî*Osman ŞENER
