Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yalnız Adam…
Adsız sokaklardan, bir adam geçti.
Doğan her çocuğa, adı verildi.
Adam ki gözleri, yüzyılı seçti.
Gördüğü gelecek, çabuk erildi.
Sessizce dağlara, çıktı teke tek.
Gökyüzü yorgandı, yeryüzü yatak.
Bir adam ki ne el öptü ne etek.
Çıktığı dağlara, dağlar sarıldı.
Yürüdü yolunda, usulca nazik.
Yürüdüğü yola, diyerek yazık.
Ne ekmek almıştı, ne de bir azık.
Yürüdüğü yola, canlar serildi.
Bir adam diyordu, bir adam yolda.
Elinde bir bayrak, bekliyor solda.
Anlarsın elbette, bir adam ol da.
Olduğu menzile, ölü varıldı.
Ölü bir sevdaya, can verdi közde.
Bir sevda öldürdü, o adam özde.
Bir yıldız parladı, nur oldu gözde.
Gözüne gerçekten, perde gerildi.
Secde etti ona, kaç çam ağacı?
Kaç Süleyman ona, verdi öz tacı.
Gül açtı göğsünde, koyduğu acı.
Yine de ondan hep, güller derildi.
Bir adam geçti, sevdası ölmüş.
Dikmiş ne ağlamış, ne de gülmüş.
Elinde bir acı, bir bayrak kalmış.
O adam kadere, kula darıldı.
TürkmenBeyi söyler, bunlardı farkı.
Bozkurttu aldığı, fırtına kürkü.
O adam yine de, söylüyor Türk’ü.
Mermisi namluya, çoktan sürüldü.
TürkmenBeyi…
Serdar Uzun
