Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
KAVŞAKTA...
(Sayfa:12,sıra:238)
Solgun yüzümde asılmış durur sahte bir tebessüm,
Kuru bir güz yaprağı gibi sapsarı, cansız
Ve yağı tükenmiş kandiller gibi bakar gözlerim...
Şaşkın beynimde bağdaş kurmuş günahlar
-ki elâ gözlerinden kalma hatıralardır hepsi-,
Sırtımda küfeler dolusu uyunmamış geceler
Ve yüreğimdeki dayanılmaz ağırlık,
Çözümsüz bilmeceler...
Hani, o her çiçeğinden aşk kokladığım bahçem,
Nerde yüzüme her değişte
Mutluluk dolu düş yağmurları yağdıran o kızıl saçlar
Ve nerde dallarından güneşli sabahlar topladığım ağaçlar?
Şimdi, kuru dallarında hevenk hevenk hüzün
Ve sislenmiş gözümde
Solgun bir resim gibidir yüzün...
Bir yol ayrımındayım şimdi;
Bir yanda kasırgalar, tayfunlar; gerçek yaşam,
Bir yanda dipsiz bir kuyu; sevgi...
Kırlaşan sakallarıma inat, karardıkça güneşin rengi
Elâ bir bakışın hatırasıdır yaşama tutunduğum tek dal,
Ben, tükendim, kaldım bu kavşakta canım,
Bâri sen, hep öyle güzel, hep sevgimle kal...
Ünal Beşkese
