Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
GEL, BİR İSTANBUL VEREYİM SANA
(Sayfa:22,sıra:432)
Gel, bir İstanbul vereyim sana,
İçinde, örümcek ağlarına asılı kalmış anılar,
Ve Kızkulesi gibi bir sevdâ efsanesiyle yanan bir yürek;
Dol içine Marmara gibi,
Sönmesi gerek...
Gel, bir sevgi vereyim sana
Kocamış bir çınar gövdesinden
Tomurcuk tomurcuk, filiz filiz,
Sar sînende, ısıt, çiçekler açsın diye;
'Bozdur bozdur. harca' demedim ki, güzelim...
Bir vazo dolusu kızıl karanfilim var,
Birinin sapı kırık, vazodan sarkmış bükük boynu
Kaybetmiş gibi sevdiğini,
Onu vereyim sana;
Al avcuna, kokla kokla, hatırla beni
Gel, bir yürek vereyim sana,
İçinde sevdan var, sen varsın,
Al ellerine, okşa biraz;
Ama dikkat et, yanarsın...
Bir de şiirlerim var,
Fakat onları vereyim diyemem şimdi,
Çünki
Onlar zaten senindi..
Gel, sana ellerimi vereyim,
Tut avuçlarında biraz ve gözlerimin içine bak,
Aşkı da, yalanı da son kez gözlerinde göreyim.
Sonra yum gözlerini;
Becerebilirsem, vedâ edeyim...
Ünal Beşkese
