Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Elif Lam Mim
Nasiyemden tutup, hak yola çekti
Ben mânâda gördüm, nazlı velimi
Telkinle tohumu, gönlüme ekti
El el üstünde, el tuttu elimi.
Rahman’a çağıran kimsem yokudu
Hızır geldi, cana ezan okudu
Yazgıları attı, yeni dokudu
Mescide vakfettim, eski kilimi.
İrfan sofrasını, önüme serdi
Gönül bahçesinden goncalar derdi
Nasihat eyleyip, yetime verdi
Bülbüle çevirdi susak dilimi.
Dost selsebil oldu, gönlümse içti
'Kumu sen atmadın' remzini açtı
Ledünni nurunu serime saçtı
Elifimi kırdı, büktü belimi.
Firavun’dum, Musa tahttan devirdi.
Himmet etti, beni narda kavurdu.
Öğüt öğüt; cüzü, külle çevirdi
Elif lam’a, lam’dan mim’e halimi.
Düşünen insanlar alnını ovar
“Secde et de yaklaş” iblisi kovar
Mülke sultan eder, zannını savar
Halden hale koyar tevhit ilimi.
Besmelesiz destur verme eline
Yokluğunu zünnâr bağla beline
Bir de sahip çıkar isen diline
Salâtın hak olur, bırak talimi.
Aklın düçâr olur, uyarsan aşka
Çokluğa aldanmaz, demezsin keşke
Şunu da unutma Allah’tan başka,
Her kılığa girer, iblis zalimi.
Her müşkülün mutlak tektir sahibi
Gönüldeki derdin lokman tabibi
Her güzele gönül verme Talibi
Yüküne yük ekler zahir âlimi.
İhsan Ertem
