Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ben olsam öldürürdüm onun yerin de.
Paslı bir bakış ile bakardım ansızın.
Ben olsam beni de çıkartırdım aradan.
Ve her kim varsa bana benzeyen.
Çaplı bir bıçak, eski bir orak.
Bilmeden de olsa bu suçlara ortak, katlederdim hepsini bir çırpıda.
Ben olsam adımlardım geç kalmadan.
Bırakırdım kendimi yüksekten bir tüy gibi.
Bırakırdım sigarayı bırakır gibi iyice aşağılık olmadan.
Sırtlanlar gibiyim, bir sisli orman da kaybolmuş.
Farkında olmadan yaşıyorum insan mıyım, cin miyim?
Anlamalıyım gerçeği geç olmadan, dolmadan zaman aman!
Ah dolmadan!
Irzına geçilmiş göllerle doluyum, ruhum zardan incedir.
Ruhum belki bir kefendir aslında.
Doğurmuş karnından toprağın, doğurmuş annemin babamı gömdüğü mezardan.
Sevmezdim ben olsam beni hiç ama,
Ama annelik sevincedir.
Vardım farkına niceden.
İşte böyle bir şey, böyle bir şey anladım.
Alışkanlık edinmistim nefret ettiğim şeyleri.
Kedim kanserden ölünce erken kalkmayı.
Gözümde büyütmüşüm meğer ölmeyi, öyle değilmiş.
Anladım ne körmüşüm ne sağırmış.
Yaşım kırküç olunca.
Bekir Dalkıç
