Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Gün gelir dağlar da yıkılır ve bir hüzün çeşmesidir gözyaşları.Her tarafta insan çırpınışları ve geride bıraktıkları…Kaç hayat solmuştur kaç beden toprağa düşmüştür bilinmez .Bu kaçış nereye Allah’ım ?Bu kaçıncı ölüm bir kış uykusunda ?Kocaman binalar bir gece başımıza çöktü ve ölüm kustu toprak. İnsanoğlu kaç kıyamet yaşar bugün anladım anne! Kaçmak boşuna çırpınışlarımız gelgitler gibi kıyıya vursa da bir boşlukta dönüp duruyor o anda her şey ve geride ölüm meleği.Gözlerimizde hüzün yumağı boğazımız düğümleniyor,hıçkırıklar gökyüzünü deliyor bu sabah . Ve bu sabah 6 Şubat binalar dans ediyor gözlerimizin önünde yangınlar çıkıyor yüreklerde.
Bazılarımızın son nefesi ,son sözleri ensemizde kaçmak boşuna bir çırpınış döngüsüdür yüreklerdeki umut .Bu sabah anneler ,çocukları için çocuklar ise anneleri için ölüm besteliyor .Her binadan sesler geliyor ,sesler göklere yükseliyor ölüm meleği yanı başımızda, kocaman binalar raks ederek yere yatıyor ;kurtulmak ama herkes o kadar şanslı değil. Bizler sonsuzluk ırmağında ruhumuzu daha önce hiç bu kadar yıkamadık ,soyutlanmadık .Her şeyde kadere tevekkül ettik ama hiçbir zaman kaderin yüklediği tevekkülü yerine getirmedik. Bu sabah soyutlandı ruhlarımız ve sorgulamaya başladık niçin barınaklarımız şimdi bizlere sığınak olması gerekirken düşman gibi duruyor? Gökyüzünü hıçkırıklar kapladı bugün 6 Şubat sabahı saat tam 04.17 geçmek bilmedi o an ve gökyüzü yarıldı bütün haşmetiyle yer oynadı ve bizler içinde kaldık anne!
Şimdi her şey bitti kaybettiklerimiz ve yaralı bıraktığımız nice bedenler…Ruhlarımız gökyüzüne uçarken bedenlerimiz mezarlara sığmadı ,ölüm yağdı bu sabah .Küçücük yavrularımız birçoğunun ellerinde emzikleri ya da oyuncakları …Bu sabah ölmeden önce öldük, gerçekten bir insan kaç defa ölür bunu bu sabah anladık anne!
Ah ,bizi vurun zincirlere vurun kendimizi tutamıyoruz ,içimiz yanıyor,başımıza dağlar yıkılıyor! Kimsesiz kuyulara atın bedenlerimizi, bu sabah 6 Şubat son günümüz kimsesiz mezarlara bırakın bizi. Ellerimiz bağlı gözlerimizde hüzün, ölüm meleğiyle son dansımızı yapıyoruz bu sabah.
Dehlizlerde kimsesiz ,sahipsiz kaldık ,dağlar yürüdü bu sabah. Bir dağ başında sahipsiz bir ruhuz bedenlerimiz mezarlara sığmıyor .Nice sevdalar toprağa düştü ah anne!şimdi yüreklerde yangın ,göklerden hüzün boşalıyor durmadan ve gökyüzü ağlıyor bu sabah. Kaç şehir kaç medeniyet yıkıldı ya hayaller? Çırpınıyoruz ama bu acıyla baş edemiyoruz göklere boyun eğiyoruz anne!
Bu sabah bir muştu bekliyoruz ama nafile gökyüzü geçit vermiyor,yollarımız kesiliyor her an her dakika yok oluyoruz .Buna can dayanır mı Allah’ım dayanamıyoruz.İnanıyoruz yok olmuyoruz ,yok olmayacağız belki bir gün de olsa hatırlanacağız.
