Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Biz yalnız bir aileyiz, yaşıyoruz yarım yarım.
Ben, karım, çocuklarım.
Görünmez ruhumuza gerilmiş örümcek ağı.
Gezeriz yalnız, dururuz yalnız, oturur cayır cayır yanan bir sobanın başında,
Bakarız buğulu birer pencereden dışarı.
İzleriz puslu gri ve arık arık gözyaşında sokağı.Hissetmet duvarların ardını kolay ama ya anlatmak yukarıyı, yeri?
Desek biz de varız.
Ben bilirim ki yaşamakta bizim gibi böyle şu bitişik daireler de,
Böyle yalnız aileleri.
Susmak neden yasak bazı şeyleri ah?
Duvarları yıkarsak, belkide birazcık ferahlarız.
Ya da aydınlanınca ruhumuzdaki karanlıklar, boş kovuklar ararız sığınmaya,
Ararız etrafta birer nemli taş, koşuşarak saklanmak için altına.
Ararız.Biz yalnız bir aileyiz, yaşıyoruz ağır ağır.
Ben, karım, çocuklarım.
Vurup kaçar hüzünler kapımıza gelip gelip.
Güleriz gülüşümüz delik deşik.
Ağlarız bağır çağır ama bu apartman sağır, bu kapı, duvar.
Ya yoktur erzağımız, içerimiz tam takır, ya da yoktan da az.
Bir ihtimal şiirler yazarız, okuruz duyulsun diye.
Küfürler fısıldarız, yankılanır durur mısraları öbür mahallelerden.
Erir ömrümüz ayaktan başa, azar azar.
Güzel şeyler söyleriz her cuma, her cumartesi, pazar.
Duyulmaz, keşke duyulsa.
Keşke duyulsa.
