Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Günlerin karanlığında arayıp aradım
Sessizlikten çıkan sesleri yakalamaya çalıştım
Bir yerlerde oturup kalemimle konuşmak istedim
İçimdeki sözcükleri dışarıya çıkarmak istedim
O zaman anladım; dört ocak gecesinde eski kilisede oturmak en iyisi
Çünkü orada her şey sessizce duruyordu
Kilise, her şeyi dinliyordu; düşüncelerimi, hislerimi
Ve dört ocak gecesinde orada kalemimi kullanıp şiir yazdım
Kilisede sadece ben ve kalemim vardı
Sessizlik; şiirin sözcüklerini birbirine bağlıyordu
Hayatın gürültüsünden uzakta kendimi buldum
Sessizlik; şiirin anlamını açıklıyordu
Kilisede sadece kalemimin sesini duydum
Kalemimin uçuşuyla şiir kendini yazıyordu
Kilisenin duvarlarına konuştuğumu hissettim
Sessizlik; şiirin betimlemelerini canlandırıyordu
Gökyüzündeki yıldızlar, şiirimi izliyordu
Kızıllarının parıltısıyla şiir aydınlanıyordu
Kilisenin içinde şiirimi yazdım
Ve dört ocak gecesinde eski kilisede intihar ettim.
