Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Dünyanın gözünde yaşam, sonsuz mutsuzluğun renginde
Gözlerimde yaşananlar, çizilmeyen terazi kaygısında
Hep aynı acının siyahı, tükenmeyen külleri andırırken
İnsan zihni hakir görülen yerden kopuş çabalarında
Bitmeyen direnişin engin gölünde sesin kesilirken
Yarattıkları kişiliksizlik, enkazın ardında tümleyen
Umutların düştükçe insanı aynı çokluğa götürenler
Güveni ölünmeyen âlemde tek cisme koşanlar
Gücü tükenişe meydan okuyanların dizginlenemeyen korları
Kendine eylem yapanlardan oluşmuş bir üçlünün muhalefeti
Kahrın her kalpte sızıları mayalanırken derin uçurumlarda
Güvensizlik sadece çarmıhtan daha savaştan korunanı olmadı
Aydınlık saatlerin buz kesen günlerde ne kalıntı var
Saygısız gecelerin ümitsizliği niçin hep çıkarıp gösteriyor
Bedenimin titreşimleri o yorgunlukta kimseyi rahatsız etmeyen
Bu dünyadan geçme zamanın hep gelip böyle gevşemesini
Gücü aslında hep bir sürpriz kaynaklarda beraber
Küllerim kıvılcımlanandan sönmüş hep aynı durum içinde
Kelimelerin ağırlığını taşıyamayanların kahrı hep benimdir
Durduğum her yerden sürgün hissinin sancısını herkese çektim.
