Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Azalıyoruz tek tek, hani belki farkında değilsindir pek.
Nereye kadar böyle hep yokluk,
diyorlar ki yetin,
Tükeniyor nesli onurun ve haysiyetin.
Eriyor hürriyetin.
Yaşayan ölülere dönüyoruz gün gün eriyip giderek.
Kesiyorlar damarlarımızı durmadan, bizleriz sersefil, aç biilaç.
Alıyorlar elimizden sormadan, bulamıyoruz ağrımızı kesecek bir ilaç.
Kalmışız tek tük.
Kuruyor şu koca okyanusta zürriyetin.
Kaç oldu kimbilir, yenildik bile bile o malum tuzaklara düşerek.
Gelip geçiyoruz yanımızdan görmeden.
Bir selam verip, gülüp, hal hatır sormadan.
Oysa düne kadar beraber yiyip içmedik mi?
Körüklüyorlar ateşini cehennemimizin durmadan,
Kokusunu alıyoruz yanan etin, bir memleketin.
Geç olmadan uyanmak gerek.
Ne kadar kolaydır kaçarcasına gitmek,
Kalınca şu kalabalıkların arasında tek.
Avlıyorlar umutlarımızı tek tek
Zor mudur kendimize gelmek.
Zor mudur?
Bulabilir miyiz gittiğimiz yerlerde bir birlik, ne kadar uzaklara da gitsek?
Gelin yeniden boyayalım duvarlarını şu evlerin.
İsteyen istediği renge boyasın.
Bekir Dalkıç
