Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ogluma
Kafka
yuruyorum
hava soguk
karnim ac
bir zamanlar
bilmezdim yurumeyi
kitaplarda okurdum
filmlerde izlerdim
baskalarindan dinlerdim
soguk havada
ac karnina yuruyenleri
ve birgun tanistim
boyle yuruyenlerle
muzik dinledim
kitap okudum
resim izledim
onlarla
korktum
onlardan
boyle yuruyenler
bir
sabah vakti
oglen
aksam
birgun
herhangibir zamanda
bir caddede
bir evde
ya da herhangi bir yerde
insan olmayi
denemekten
yok oluyorlarmis
baktim
korkuyla omurboyu
yasamak
yok olmaktan beter
katildim aralarina
soguk havada ac karnina yuruduklerini dusundurtturenlere
zaman ve mekan
yoktu
ben ki,
kafam calisamaz,
ne denirse yapardim.
ben ki
bir
gozlerili kor
kulaklarli sagir
hucrelerli hissiz
baskalari dusunur
ve benim gibi benler
yapardi
ve kafami vura vura
dedim
belki
taslar kafalarla
kirilmiyormus
belki
baska turlu olabilir mi
demeye basladim.
olum, yasam ve sarisinlarin
kesistigi
boyutta
gordum ki,
put yokmus
putlar birer geveze,
gevezelik asalaklasma
asalaklasma
ictigimiz su
yedigimiz ekmek
oksijen
asalaklasan
hircinlasiyor
hircinlasan, yagmaliyor
yuruyorum
hava soguk
karnim ac
mektubumdur,
Ahmet Cemil
