Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
'EY İNSANLAR!
Duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var? '25/77.
Dua bir sırr-ı azîm-i ubudiyettir.
Belki ubudiyetin ruhu hükmündedir.
Duanın en güzel, en lâtîf, en leziz, en hazır meyvesi, neticesi şudur ki:
Dua eden adam bilir ki,
Birisi var ki onun sesini dinler,
Derdine derman yetiştirir,
Ona merhamet eder.
Onun kudret eli her şeye yetişir.
Bu büyük dünya hanında o yalnız değil;
Bir Kerîm Zat var, ona bakar, ünsiyet verir.
Hem onun hadsiz ihtiyâcâtını yerine getirebilir ve onun hadsiz düşmanlarını def edebilir bir Zâtın huzurunda kendini tasavvur ederek bir ferah, bir inşirah duyup, dünya kadar ağır bir yükü üzerinden atıp Elhamdü lillâhi Rabbi'l-Âlemîn der.
Dua ubudiyetin ruhudur ve hâlis bir imanın neticesidir.
Çünkü dua eden adam duasıyla gösteriyor ki:
'Bütün kâinata hükmeden birisi var ki,
En küçük işlerime ıttılaı var ve bilir.
En uzak maksudlarımı yapabilir.
Benim her halimi görür, sesimi işitir.
Öyleyse, bütün mevcudatın bütün seslerini işitiyor ki,
benim sesimi de işitiyor.
Bütün o şeyleri O yapıyor ki,
En küçük işlerimi de Ondan bekliyorum,
Ondan istiyorum.'
İşte, duanın verdiği hâlis tevhidin genişliğine ve gösterdiği nur-u imanın halâvet ve sâfiliğine bak,
Risale-i Nur Külliyatından.
