Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ay ışığı
o derin yalnızlığını
kırılan hayatını
ve sürüp giden hüznün
tiryakiliğini düşündüm
uludağ yetişemez karına senin..
ay ışığında geldin bana
bildim seni
içindeki o çocuk gözlerini
acılarını gizleyen
ve bütün kederlerinin pasını silen
sevimli bakarken..
gökyüzünün derin maviliğini
sana vereyim istersen
istersen tuzlu mavinin serin
sularına atayım dertlerini
yalnızlığınla kavrulma gel
her sabah ve her akşam
sahilde bir taşın
üzerinde olalım...
gövdeni terketsin elemler
acı veren sahtelikler..
o yüzündeki sevimlilikler
dururken
aldırma hayatın tökezlerine
oradan başla
seni güldüren ıslak ağızlı
bir sabah ve
şehrin erguvan kokularından,
ulu bir camiinin güvercinlerinden
konup uçan
senin kadar masumca..
mustafa kaya / üsküdar
20.09.2005
www.mustafakaya.net
