Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ferzin (ece kraliçe)
Güneş çürürken gecenin koynunda
Firak kokuyor nefesin ferzin
Kelimelerinden damlıyorum
Çekiyorsun yüreğimin pimini
İşte gidiyorsun ferzin
Ağıt yakıyor gönlüm ölü ruhuma
Ayrılık diz çökmüş penceremde
Burkasını çeker yalnızlık üstüme
Gitme Ferzin
Gitme
Savruluyorum eteklerinde
Yüreğime tokatlayan dalgalar
Ellerinde bergüzarın kanı var
Yalnızlığım ayartıyor gölgemi
Veremli gibi kan kusuyor gökyüzü
Gözyaşlarımı denize karıştırır rüzgâr
Silinmişim bir zihnin çerçevesinden
Senin dilinde saklanmış veda
Sayende
Ağaçlar döküyor öksüz yapraklarını
Ferzin
Yavrusunu bir kuş atıyor yuvasından
Bir akbaba havalanıyor
Koşuyor üstüme üstüme
Parçalıyor bedenimi
Hiçbir şey hissetmiyorum ferzin
Hiç canım yanmıyor
Senin acıttığın kadar
Sigaranın dumanına sığınıyorum
Halka halka çekiliyor ruhum semaya
Doğmamış çocuğun ellerine
Seninle bulaştı günah ferzin
Soysuzlar kraliçesi
Kimsesizliğimin dilisin ferzin
Yetim kalan yanım
Azatsız kasidelerin kahramanı
Sen bitti diyorsun
Kemikleşiyor dilim
Cüceleşiyor içimdeki dağ
Kelimeleri beynime mıhlayıp gittin
Ölü balıklar avlıyorum şehrin gölünde
Cebimde pörsümüş anılar
Gidişine bir vah deyişim var
Ferzin vah
Şehir tutuşur gözlerimde
Buhurdanlığın sisinde tütsüleniyor adın
Terk edildiğim terklerimi ediyorum
Cümlelerinde sürgünse ayrılık
Çek dilinin tetiğini hadi vur beni
Bir elvedan yeter.
