Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
EY GAFLETE DALAN!
Hayatı tatlı gören!
Ahireti unutan!
Dünyaya talip bedbaht nefsim!
Bilir misin?
Bu halinle neye benzersin?
Devekuşuna!
Avcıyı görürsün,
Kanadın yok uçamazısın!
Cüssen ağır kaçmakla kurtulamazsın.
Kurtuluşu başını kuma sokmakta buluyor,
Kum içinde gözünü kapayarak,
Koca gövdeni dışarıda unuttuğunu unutuyorsun.
Avcının seni görmediğini zan edip aldanıyorsun.
Yalnız sen, gözünü kum içinde kapamış,
Kendini görmez hale getirmişsin,
Bu gafletten uyan.
Dünya daimi değil,
Hislerinin yanıltıcılığına kanıp ömrünü ebedi zan etme.
Kendisini ölümsüz zan edeleri, aynı yanılgı içinde olan dostları ardından ağıtlar yakıp, gözyaşları dökerek götürüp birere bierer gömmüyor mu?
Sıranın hiç ummadığın bir zamanda sana da geleceğini düşünmeye neden yanaşmıyorsun.
Sevdiğin yakınların,
Sahiplendiğin malın mülkün,
Çok güvendiğin dostun ahbabın seninle nereye kadar gelebileceklerini düşünüyorsun?
Dünyada bir misafir,
Vazifeli bir me-mur olduğunu ne zaman hatırlayacaksın?
Çevrene nazarı hikmet ile baktığında, canlı cansız, büyük küçük hiçbir şeyin manasız, maksatsız, sanatsız, hikmetsiz ve ÖZELLİKLE vazifesiz olmadığını gördüğün halde.
Sen kendini nasıl başı boş, hayatını manasız, varlığını maksatsız, bedenini sanatsız düşünebilirsin.! ! ! !
Ey nefsim.
Kendine gel.
Rabbine dön.
Vazifeni bil.
Yaratılış maksadına müsait bir hayat yaşa.
Yol uzun,
Yük ağır,
Mesuliyet büyük,
Bu iş hafife alınacak kadar basit değil.
Hesaba çekilmeden,
Kendini hesaba çek,
BU GAFLET UYKUSUNDAN
Azrail gelip uyandırmadan evvel UYAN.
