Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Fincanlar
Karanlık bir geceydi, uykuya vardım;
Düşlerimde arkadaş, oldu fincanlar.
Buğulanmış gözlerle, onu arardım;
Ilgıt ılgıt gözyaşı doldu fincanlar.
Kıvrılarak gidiyor, akarsu gibi
Kimse bilmez gidenin, “nedir ki derdi? ”
Onlar giderdi hem de yollar giderdi
Âşıklara mektupmuş, bildi fincanlar.
Hüzünlü bekleyişler; kadermiş sana,
Bazen rüzgâr arkadaş, bazen fırtına…
Açarak ellerimi, salladım ona;
Irganıp uzaklardan güldü fincanlar
Hatıralarla dolu, durur yerinde.
Bıraktıkları izler epey derinde…
'Yerinde yeller eser' günün birinde,
Çare yok ki can verip öldü fincanlar
(2009/8/Konya)
Tayyar Yıldırım
--------------------
Bu şiirin hikayesi:
TDK ırganmak: sallanmak
-0-
Köyden şehire ilk gidişimle ilgili hatıralarımdaki izleri telefon direkleri ve üzerlerindeki fincanlar oluşturdu. Aklıma ne zaman bir yolculuk gelse, gözlerimin önüne fincanlar dizilir.
