Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Kabus mu Ne?
Dün gece rüyamda, ağlayıp durdum.
Sarsıyordu bir el, dön bak diyordu.
Korkuyla doğrulup, bir ışık gördüm,
Kulak ver de dinle, korkak, diyordu.
Kimedir güvenin, nedir ki gücün?
Aymazlık, tembellik, en büyük suçun.
Bu çetin sınavı kazanman için
Uykuyu terk edip, tez kalk diyordu
Nefesim sıkışıp uyandığımda,
El açıp kapıya dayandığımda,
Susamış bir halde ve yandığımda,
Çatlamış dudağın kurak diyordu.
Aklına gelmez mi; şu ölüm dedi?
Çektiren bilirim; vay dilim dedi!
Nefsime kızarak; ne zalim dedi,
Vesvese, evhamı bırak diyordu.
Kuruntu üstümde, en ağır yüktü,
Yanlışım vebalim elbet büyüktü,
Ne günahım varsa önüme döktü;
Bunların hepsi bir evrak diyordu.
Saçların bembeyaz, belin büküldü.
Rehberin sağlamdı o da akıldı.
Sarardı zamanla soldu döküldü;
Ömründe her gün bir yaprak diyordu.
Bu dünya sanma ki büyük bir vaha...
“Oyundan ibaret, küçük bir saha.”
Ömrüne katsaydı bir ömür daha,
Unutma, akıbet toprak diyordu!
Mayıs/2010/Konya
Tayyar Yıldırım
