Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
İstanbul
Bu güzellik, sözle anlatılmaz, mecalim yoktur tarife.
Nadanım ben, yürek sesim ilham olsun arife.
Durgun denizlerde bir kayık süzülüşü gibisin,
Terk edilmiş bir kuğunun üzülüşü gibisin.
Ne sevdalar yaşandı kim bilir şu surların yanında,
Hüsrana yelken açmazdı sevgiler aşk meydanında.
Ey İstanbul! Seni görmek; Yahya Kemali görmektir,
Fatihler, Yavuzlar gibi bin cemali görmektir.
Şu gizemli toprakların, asırlara münhasır…
Seni görmeyen gözlerle tarif imkânsız, yetmez bin asır.
Anadolu bir yanda, sen bir yanda göz göze iki yâr,
Sana koşuyor mevcudat, bölük bölük, diyar diyar…
Sen filmlerin, erişilmezliklerin, iç çekişlerin şehri,
Sen aşkların, sevdaların, cilalı nakışların şehri…
Sana uzanmak, seni kucaklamak asla kolay değil.
Öpeyim alnından kır gurur zincirlerini azıcık eğil!
Eğ başını, boğazın serin sularında yıkansın yüzün.
Sevmek mümkün değil; oldukça gam, durdukça hüzün
Bağrında pırlantalar dizili, göz kamaştırıp parlıyor.
Kem gözler, üstünden parça parça koparıp toparlıyor.
Tarihin şahitliği seni haklı kılar her yanda,
Sanki bin türlü derde deva barınıyor havanda.
Taşın altınmış, toprağında altından kolyeler saklı,
En ücra köşeler, cazibenden uzak kalamazlar ki yasaklı
Bir ayağın Batı’da, diğeri gizemli yollarda yolcudur sanki
Tüm âlem kıskanıyor seni senden, hepsi birer kolcudur sanki…
Uzak diyarların gurbeti, o uzaklar bil ki sıladır sana,
Uykuda geçen her bir anım inan fasıladır sana.
Senden ayrılmaz ruhum, ölsem de şark’ın ücralarında,
Hayat su gibi, zaman çok hızlı akıp gidiyor mecralarında.
Bedenimi sarsmaya ant içmiş gibi görünüyor her varlık,
Hayatımın sonu gelmekte, enseme çökmüş ihtiyarlık.
Yankılanırken ruhumda gök kubbeden gelen ses,
Canıma can katıyor Boğaz’dan esen şu ılık nefes.
Yığın yığın akar üstüne kalabalıklar, sanki son demindir
Haykırışların imdat gibi, bakışlarınsa matemindir.
Kınalı saçlarını dalgalandır yine yüz yıl öncesi gibi…
Her karışın; hatıra sanki sevda güncesi gibi…
Sana yakışmaz hüzün, mehel görmem acıyı,
Aç kollarını bana da, bitir içimdeki sancıyı.
03/2010/Konya
Tayyar Yıldırım
http://www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp? sair=74090&siir=1355715
