Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Kara Köpek Ve Gece
yoksulluğumun
kimsesiz gecelerinde,
köpekler ulurdu.
yağmur sessizce yağardı, aniden
gece bulut olurdu, bulut gece.
sis olur ciğerime çökerdi, kül renginin bütün tonları
nefessiz kalırdım
düğüm düğüm düğümlenirdi boğazım
kırk yerinden
dişlerini gösterir, salyasını akıtırdı
sokakların çıkmazları
her gece yeniden kurulur sehpa,
her sabah ipi çekilirdi,
kara gecenin.
gün ışıyıpta kulağımdaki kara köpek susunca;
yeniden başlardı hayat,
ıssızdaki kayalıkların serin gölgesinde,
çiçek çiçek açardı umutlarım
sarı, kırmızı, mor.
sabahım olurdun
hergün…
Nurettin Bozgeyik
