Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Adı meryem
onun gözleri ceylan gözü
arka sıraların birinde oturur ceylanım
çilleri daha çocuk yapmış yüzünü
saçlarının iki tarafı örgülü
kimsenin arkadaşı değil
kimse de bilmiyor gülüşünü
eski bir önlüğün içinde buldum
sessiz kalmış oyunlara
okul duvarları kadar
eski bir derdin yükü sanki omuzlarında
kaç gün olmuştu adını sordum
adı meryem di kızın
çekingen çillerini sevdim
kokulu silgisi
minik parmakları arasında
elini tuttum meryem in
eline umut oldu...ışık oldu..güldü hem
annesi var bir de iki göz oda evleri
babası için ağladı meryem
boyama kitabı vardı
babası onu çok severdi
bir gelincik resmi vardı
meryem ilk onu boyadı
ben bir öğretmenim
ve hayatım canlarım
kır çiçekleri öğrencilerim dir
sınıfımın güneş çocukları
bir fener alayı
kutlu bir akşam dı geçtiler
unutmadı meryem elimi
varoşlarda bir okula geldi
konuştuk yılları
engüzel hediyesi oldu
gelincik boyalı kitabı...
içimdeki gelincik sevgisi geçmedi...geçmedi........
10.03.2000 / ankara
Mustafa kaya
www.mustafakaya.net
