Öğretmenler Mesaj Detayi Antoloji.com

Gönderen: Hüseyin Göndük
Alan:   Grup:Öğretmenler
Tarih: 08.11.2019 11:16
Konu: ŞİİR PAYLAŞIMI SAYGILARIMLA

Bingöl’ün Kığı İlçesi,
Karer denen bölgesi,
Doluçay Köyündendi kendisi.
Ekrem Uzunyayla'nın kısa künyesi

Beş erkek kardeş, bir bacı.
Anne baba ile oluşur aile ağacı.
Gelinler girdi, aileye baştacı.
Büyür aile çocuklar bilmem kaçıncı

Böylece büyüdü aile ağaçları.
Küçük geliyordu konakları.
Yeterli gelmiyordu toprakları
Belirli sayıdaydı hayvanları

Köy yerinde ek iş bulunmaz.
Az aşla çoğunluk doymaz.
Artık hanede ağabeyleri duramaz.
Anne baba da hayatta tutunamaz.

Küçük kardeş Eşref ile Ekrem,
Aileleri ile aynı evdeydi.
Eşref bu yaşama küfür ederdi.
Ekrem hayata gülerdi.

Her kardeş bir odaya sıkışmış.
Günlük çeşitli sorunlar yaşanmış.
Hayat onlara gülmezmiş.
Ekrem hayata gülermiş.

Böyle bir yaşam rahatsızlık verdi.
Ekrem köyden gitme kararı aldı.
Ancak Elazığ’a vara bildi.
Merkez Hüseynik Köyüne indi.

Eski bir harabeyi ev edindi.
İşi amelelikti çaresiz şimdi.
Ekrem, Ali Okulu çıkışlı idi.
Hayata aydın bakışlı idi.

Hep bir iş arayışı içinde.
Gelecek olamazdı amelelikte.
Sonunda iş buldu TEK’te
Ekrem yarınlarıyla gülmekte.

Elazığ TEK Bölge Müdürlüğü,
Bölgenin ilerinden haftaları bulurdu döndüğü.
Fazla olmazdı, çocuklarını gördüğü.
Görülürdü kısa sürede sevgisinin evini bürüdüğü.

1978 Yazında Ekrem yıllık izin yapmakta.
Köylünün biri kahveden arızaya çağırmakta.
Kalkıp gider, hayır! , yoktu onda.
Bulur arızayı direk bağlantısında.

Çıkar direğe, gövdesi ağırdır.
Kullandığı pensenin sapında kaçak vardır.
Sarsılır tutunamaz, direkten yere varır.
Ekrem artık gülemez, hayatta değildir.

Ekrem törenle geldiği köyüne döndü.
Yaşam mücadelesinde kısa bir ömür sürdü.
Allah onu sevenlerine çok gördü.
Eşi ile çocuklarının boynunu büktü.

Allah sevdiklerini çok erken alırmış
Onu cennetine yakıştırırmış.
Büyüğü onsekiz, küçüğünün yaşı beş imiş.
Ekrem meğer hanede Güneş’imiş.

Aileye bir yıl önce damat olmuştum.
Ekrem babayı bende çok sevmiştim.
Oğlumuza da onun adını koyduk.
Ekrem’in gülüşünü torununda bulduk.

30.05.08-Mersin