Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Büyük üstad Necip Fazıl'ın unutulmaz şiiri Kaldırımlar'a yazdığım naziremi değerli görüşlerinize sunuyorum can dostlarım. Üstad'a nazire yazmaktaki cüretim caka satmak değil üstadıma muhabbetimdendir. Selam ve saygılarımla...
KALDIRIMLAR'A NAZİRE
İçimde serseri çocuğun titrek nefesi,
Bir şarkı tutturmuş dilini bilemediğim.
Arkamdan takip ediyor birinin gölgesi,
Yüzünü aklımdan bir türlü silemediğim.
Yürü yürü bu yolun gideceği yer boşluk,
Bu karanlık sokakta menzile varan olmaz.
Ağlayadurur içimdeki serseri çocuk,
Ölür, kalırım da naaşımı saran olmaz.
Sönüyor sokak lambaları ardı ardına,
Sanki dipsizliğin en dibine düşüyorum.
Yüzümü ters dönüp beni izleyen kadına,
Siz sarın beni kaldırımlar, çok üşüyorum.
Bürün kara gece, kara kefenine bürün,
Seni kaldırımlar gibi kimsesiz sansınlar.
Bürün de çilekeş yalnızlara yoldaş görün,
Hiç olmazsa bir sabaha mutlu uyansınlar.
Sıralanmış birbiri ardına dar mezarlar,
Ve birinin taşında ismimi okuyorum.
Üzerime yıkılmadan küflenmiş duvarlar,
Son çare, akrep gibi kendimi sokuyorum.
Peşine düştüğüm şey kaybolursa uzakta,
Kolumu yastık yapıp, kaldırımları döşek.
Bana öz evladı gibi bakan bu sokakta,
Uyumak, uyumak istiyorum, sonsuza dek.
(04.07.12 / Akdağmadeni)
Fatih Erbaş
