Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Senin mi fiillerin? Nedir bu gizli kibir?
Ef’âlin Hakk’ka ait; tövbe et, tekbir getir!
Nefsinin vehmidir, bil, fâil olduğun sanmak;
Kendini Rab olarak görmeğe kalmış ramak!
Ef’âlini hikmetle yaratan Rab’dır ancak;
Bu idrâk ile sen de saf kulluğa aç kucak.
Vermedikçe Rab’bına ef’âlini bittemyiz,
Olur musun ef’âlin künhünü hiç ayıran.?
“Lâ fâile illAllah” Tevhîd-i Ef’âl’dir, bil!
Bu idrâkle sâlikde ifnâ olunur fiil.
Karagöz perdesinde bir sûretsin, bakar-kör;
Sen, ef’âli yaratan O Ulu Üstâdı gör!
Olur cüz’î irâde, perdesi basîretin;
Kezâ muharrikidir, nefis denen meretin.
Bu cüz’î irâdeyi söküp atsan fehminden,
Geriye ne kalırdı, bak bakalım, kendinden?
Pâdişah huzûrunda emre müheyyâ bir er,
Sultânî irâdeye tâbi’ olarak bekler.
Kendi irâdesiyle bir iş yapması muhâl.
Meslûbü-l irâdedir; huzûrda câri bu hâl.
Hakk huzûrunda olmaz irâde emâresi!
Bu, cebr-i izafî ki edebin irâesi.
Huzurda bulunana ârif olunur ıtlak;
O’nun tâbi’ olduğu cebir de cebr-i mutlak.
Var sen cebr-i mutlaka tâbîliğini fehmet;
Ef’âli de Hakk’dan bil; bu fakr ile bul rahmet!
