Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ben Osmanlıyım
Koparılmış kökünden bin yıllık ulu çınar,
Mezar taşı okunmaz, dedemin matemi var.
Ne zaman dağılacak bu toprakların sisi?
Elbet bir gün kesilir firavunların sesi.
Ben, bana ne diyemem akan gözyaşlarına
Yeryüzü ağlıyorken, kan karışırken kana.
Daha dün benim olan coğrafyalar yakılmış
Sözün sonsuz gücüne, güçlü galebe çalmış.
İnanırdık eskiden, hakkın sözün gücüne
Söz senet bilinirdi, kütükleşmeden önce.
İmar etmeye geldim, arzı ve yürekleri
Resûlü rehber bildim, o kutlu günden beri.
Dünya beni beklerken, ben oyun oynaştayım.
Ayasofya’ dan esen ahın prangasındayım.
Çekildiğim topraklar kan gölü, yangın yeri,
Mumla aranır olmuş, Osmanlı adaleti.
İlimdir yitik malım, nerde olsa alırım,
Cehaletin şerrinden rabbime sığınırım.
Ya öğretenden oldum, ya da öğrenenlerden
Peygamberî müjdenin sırrına erenlerden.
Kitabıma uyarken öznesiydim âlemin,
Kitaba uydururken çer-çöpüyüm tarihin.
Emzirmemiş göğsünü besmelesiz can anam,
Ola ki insanlığa, olmaz diye bir faydam.
Gemilerce imanı taşıdım kıt’ alara
Nice yiğitler kattım İslâm’ ın saflarına.
Ben ya hayrı söylerdim, ya ölüce susardım
Yaşamak için yerdim, yemeye yaşamadım.
Tarihi ne bir övgü, ne de bir sövgü bildim,
Güç alıp, ibret alıp, daha ileri gittim.
Söz medeniyetinin müstemî evladıydım,
Tamamını dinleyip, güzeline uyardım.
Hayatı imanıma şahid etmek tek derdim,
Kanımı bayrağıma canı resûle verdim.
Adalete, sevgiye doğuştan sevdalıyım,
İstiklâle vurgunum; çünkü ben Osmanlıyım...
Kenan Özmen
