Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
^*v*^ ADAM GİBİ ÖLMEK ^*v*^
ben
ölümlü bir yolcuydum sonuçta
şehirler çıktı yoluma turfa yabancı
çakılan kazıklara bakılırsa
ölümsüz olmalı sakinleri!
ne bitmez sancı!
hep şaşırmışımdır
sahi
neden hep sahte tanrılar yontar şehirli?
ben
sokaklarında gezindim sadece gölgemle yoldaş
iğreti oturdum oturdumsa da
değersiz göründü ölesiye kıymet verdikleri
hele de maviyi kirleten
okyanus ötesi firavunlar
ve şeş köşeli yıldızlarıyla imtiyazlı korsanları
muharref düşler kurarken Filistin üstüne
yok saydıkları bir halkı yok ederken el birliğiyle
çocuk kanıyla sulanırken tarlaları vahşetin
sudan bahanelerle
üstelik barış adına
toz kondurmadıkları çağlarında
tiksinip dururken her şeylerinden
ölümü yeğlerken insan yüreği
ne beklenirdi
ey kibar görünüşlü katiller!
kıymet verilecek neyiniz kaldı insanlık namına?
ben
birkaç hancı da gördüm
gaflet kefeniyle handan ayrılan
yok saymışlardı yolu ve zoraki yolculuğu
hortladıkça korkuları gömdüler toprağa
hiç açılmasını istemedikleri bahisti yolculuk
taze toprak kokusunu da zimmetleyip mezarcıya
törpüleyerek yaşamışlardı kabaran yerlerini
ben
kafamı kuma sokmaktan korkarım
yolcu farkında olmalı yolun
nerden geçtiğini bilmese dahi…
bir gün:
“geçtin dünyadan.” dediler
sadece güldüm!
zaten kalmaya değer bulmamıştım ki!
uyandım uykudan “öldü! ” dediler;
korkulu düşler görmekten güzelmiş ölüm
bilsin insanlar
iyi ki de adam gibi yaşamış
adam gibi ölmüşüm!
Osman Şener
