Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
KADININ ADI
Ona sığındım
zevk için sokağa atıldığımda.
Cim karnında bir noktaydım o zaman;
canından can verdi şefkat katarak;
kanından kan…
Tecelligâhıydı cemalin,
rahimdi
Sonra kucağında buldum kendimi;
sıcacık, müşfik ve sevgi dolu.
Gözlerinin içinde,
yıldızlar oynaşırdı yüzüme baktıkça
Adını biliyordum artık:
Annemdi
Büyüdüm…
Bin bir çeşidiyle tanıştım bakışın
Gamzelerine şikâr oldum;
zülüfleriyle savruldu avare gönlüm;
al topuklarına düşüp süründü.
Yangınlarım büyüdü kasırgalarla.
Bir başka sevgiydi bu,
adını yazamadığım
akılla çözemediğim,
bilmecemdi.
Kanat çırpınca birlikte,
dört duvarı, yuva yaptı sevgimiz
Güneş doğdu,
bahar geldi ülkeme;
ete, kemiğe büründü tomurcuklarımız
meyve veren dalım
can içinde canım
gönül sarayımda
Ecemdi…
Belli ki
Kadındı doğuran sevgiyi
Kadındı yoğuran sevgiyle
Ah ifritlerin elinden kurtulsa bir;
Kevser’e ulaşıp içse kana kana;
ortaya çıksa insani cevahir;
mübarek, öpülesi elleri değse hayata;
ölüler yeniden dirilir;
bebekler konuşur beşiklerinde
birden hatırlanır adı kadının:
-Sahi ya! ...
Meryem’di! ...
Evvahi*Osman ŞENER – 02/12/2009
