Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Bembeyaz Bir Kül Ve Yine Yağmur
Simsiyah şemsiyelerle yağmura kafa tutan insanların
Ayak sesleri karışıyor güne
Yüzlerinden düşen binlerce parça kırılıyor kaldırımlar üstünde
Kaldırımlar ki sus-pus
Yağmur lekeli camda kayboluyor yüzüm
Yüreğimin titremesine eşlik ederken dizlerim
Dudağımın kenarında bir sızıntı
Kanıyor kelimelerim
Ölü çocuklar ülkesindeyim
Bütün pencereleri açmaya yetmiyor ellerim
Kilitleri kırmaya
Avlulardan pembe kuşları uçurtmaya
Ah
Açabilseydim keşke avuçlarımı
Avuçlarıma dolabilseydi gülücük kuşları
Göz sularımdan yudumlayabilselerdi
Kurumazdı dilleri
Yaşam kokmayan şehirlerde kımıldamıyor hiçbir şey
Bulutlar bile ağlıyorken üstelik
Kalpleri sökük annelerin gözlerinde kanıyorken gökyüzü
Rengârenk şemsiyeler kayıp
Açamadık çocuklarımızın göğüne ayıp
Çocuklar diyorum
Ateşböceği saçlarında
Tutuştular
Bembeyaz bir kül ve şimdi yine yağmur…
Canan Akpınar
