Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Uçuk Mavi
son kasım rüzgarları ensemde
yapıştı saçlarıma
bırakmıyor
yüreğimse kabarık
ve gözlerimde ekimden kalma tozları yıkayacak
gri yağmur bulutları
duydun mu?
kendine gömülenlerin ağıtlarını
duydun mu?
sokağın ömür törpüleyen tıkırtılarını
sahi sen bilir misin?
gözyaşıyla karışık demli bir bardak çayın buğusunu
hiç yandı mı dilin
çıldırmış ellerinden dökülen harflerin çığlığını
bilir misin yazılan her cümlede kaç boşluk olur
ve nasıl düşülür
hüzünle örtülü pencerelerin
iç sızlatan sancılarını
ve tuttuğu yası
bilir misin?
şimdi artık yakılıp külleri savruluyor odalara
kefensiz düşler
ve şimdi herkes kendi fırtınasının hemen kıyısında
sığınıyor soğuk gölgesine
başının üstünü örten buz rengi tavanlara söven
ışıksız bodrum katlarında ki nemde çürüyen
ağır yaralı yüreklerini sevdaya rehin bırakanların mevsimi
(bak yine doldu gözlerime sonbahar)
bir sessiz a/dım kaldı geriye
ya yalnızlık yine koyacak başını göğsüme
ya duvarlara karışıp gidecek ellerim
ellerim ki uçuk mavi...
Canan Akpınar
