Sen ki çok diyar gezdin
Sen ki çok zulüm gördün
Gün gördün gece gördün
Dökülmek için deryana
Nice bentler gördün
Anlayacağın
Sevda nedir bilirsin
Amik'e can veren Asi
Bana da canımı ver
Belki de yolunu
Sevda düşürdü buralara
Bilirim sevda kural tanımaz
Asiliğin ondan olsa gerek
Nilüferim kıyında açmış
Bense sana kucak açmış
Bir deniz
Akdeniz bahtı kara deniz
Neden çabalar bilmem ki
Nilüferim
Bir kaptırsa kendini sana
Varacağı mutlaka benim
Ey Amanosları alt etmiş kar
Neylersin doruklarda eri
Eri ki özgür ol özgür bırak
Eri ki taşsın Asi
Eri gayrı kavuşsun gönüller
Gönlü olmasa Nilüferimin
Asi'ye kokusu siner miydi hiç
Ve her damlasında Asi'nin
Nilüferimden bir zerre gelir miydi
Lâkin nedendir bilinmez
Bir söz Nilüferimin dilinden
Silinmez
Kavuşmak bazen ayrılık getirir
Eğer birgün olur da
Sesime kulak verir erirse kar hızla
Ve Asi taşar Nilüferimi sararsa
Sakın ola incinmeye
Tek yaprağı dahi düşmeye
Kulak mı verdi ki kar eridi
Ve Asi öyle bir gürledi ki
İşte fırsat koş bana Nilüferim
Beraberlik yolunda yürüyelim
Ayrılık yolu uzak olsun bize
Geldin Nilüferim geldin işte
Gözlerimi yollardan aldın işte
Adını çığırırken bana densiz diyenlere
Sen en güzel cevabı verdin işte
Batmakta olan Güneş
Son gözkırpışlarını yapıyordu
Tıpkı Nilüferim gibi
Birden akmaz oldu Asi
Kar utandı mı yoksa
Nilüferimin eşsiz kokusu da
Yoktu artık
Hem dediği de doğruydu
Kavuşmak kaybetmekti onu
Nilüferim bir hazandı
İlk merhaban
Ve yine bir hazan oldu
O kahrolası elvedan
Bir hazan ki
Sensiz akıyorken Asi
Ayrılık kokuyorken Amik
Yalnızlığa bürünmüşken Amanos
Bakakaldım ecelimin ardından
