Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Nerdesin Ey sevdiğim nerdesin Ey payitahtım penagahım
Sana açım sana susamışım nerdesin Ey ab-ı hayatım
Membam kaynağım ey canı cananım sebeb-i hayatım
Seni arıyorum neredesin Seni bulamıyorum
Bak yine kış geliyor yina kar yağacak ve yine
Seni tekrar gömeceğim ve ağlayacağım yine
Yine sana senin için seninle birlikte öleceğim yine
Ve yıllar geçsede senin için ölüm olacak hayat bana yine
Göz yaşı yerine kan aksada gözlerimden sevmeyeceğim
Beynimden çıksa aklım çıldırsam kahrolsam
Sonbahar gazeli gibi parçalansam yansam savrulsam
Gelmeyeceksin biliyorum köz oluyorum yanıyorum
Artık bitti yoksun gelmeyeceksin beni sevmeyecekmisin
Hani saçlarımı okşayıp bana “canım evladım” demeyecekmisin
Tek damla gözyaşım için bana kurban olmayacakmısın
Artık payitahtım yok makam-ı sadarat-ı panahiyem yok.
Kar beyaz kağıda sütle yazmışlar kaderimizi ne çare
Silmek yok etmek mahşere kalmış çare ki, ne çare
Saltanat yok yokluk yok varlığım ne çare
Varlığı varlığımı var ederken yokluğu ne çare
Çaresizlik içinde bir çare ki sana gelmek
Ve kan olup ve ter olup toprağı delip girmek
Mahşeri ekberde buluşup tek ses olup seslenmek
“Ey mabudum, rabbim sen bizi affet”
Toprağa bir hazine gömdüm kıymetini bilmedim
Aydınlığa mum yaktım görmesini bilmedim
Bir deryayı alemdi ki yüzmesini bilmedim
Sandukada giden meğer cevher imiş işleyip takmasını bilmedim
Yine kış geldi ve yine seni gömdüm kara toprağa.
Yine seni sende aradım sensiz seninle
Poyraz misali esip durdum goncaya ve güle.
Ve yıllar geçsede, senin için ölüm olacak hayat bana yine
Mehmet Hüsnü ASAN
Annem (Naile ASAN’a) atfettim
