Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Hüzünlü Arzular
Ey saki dinle beni ne çileler doğurdum
Mutluluk denen tuzak bir yaralı bilmece
Gözlerimde uykusuz saatleri yoğurdum
Feryadım göğe saldım alemlerde niceyim
Bir karanlık vedanın en son dizelerinde
Unutulmaz yâr yatar bir edalı can yatar
Bir hüzzam sayıklayış sonsuz dizilerinde
Gündüzümü kaybettim ben artık bir geceyim
Şafak vakti zor gelir kuşlukta zulüm gelir
İnce bir sızı damlar narin hislerim titrer
Aynaların aksinden cefakâr halim gelir
Dünya arenasında bir acayip cüceyim
Mumların alevinde beklerim doğsun gerçek
Cehennemin aksinde duyulmaz olur sesim
Ateşten bahçelerde kıyamet kokar çiçek
Bırakmaz zaman beni ölümü ben seçeyim
Samimi bir tövbedir günahlara yayılan
Ah sedası duyulur arşın yedi katında
Bir acayip hâldir ki bunu anlar yaşayan
Seyyah oldum rüyamda Kafdağı’na göçeyim
Sinesi korla kaplı haber bekliyor rüzgâr
Bir eser ki gönlümün sefaleti şenlenir
Yalnızlığıma ortak,vefalı dostum rüzgâr
Bugünleri yok ettim yarınları biçeyim
Kelimelerin soluk rengi,süsleyemedim
Miadı dolmuş sözler dalar gider özüme
Ben bu melûl yüreği hâlâ besleyemedim
Şairler dünyasında ben yalnız bir heceyim
Göğün renginin suyun seyrinin bir hükmü yok
Çaresiz melodiler dilimden dökülüyor
Bu yalnız benim suçum bu alemin cürmü yok
Devlerin arasından bir yol bulsam geçeyim
Şiirlerde gizlenir uslanmaz arzularım
Ne yapsam boş ne yapsam zelil ne yapsam sarhoş
Bende bu can oldukça hiç bitmez sızılarım
Faniliğin kumaşına sırımla dikileyim
Hatıralar çağırır beni eski günlere
Zirvesinde dolaşır kükreyen mısralarım
Muradım benden uzak,kısmetim hüzünlere
Erenler meclis kursun eğilip büküleyim
Ey saki yazan yazmış kifayetsiz fermanı
Bu gönül meyhanesi sen doldur ben içeyim
Dakikalar tükendi artık susmak zamanı
Müsadenle bu kadar ben artık çekileyim
Ağustos 2007
İrfan Karapınar
