Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yalnızlar ağlamaz ki
Bir anıya sığınabilme
Ya da bir fotoğrafla hüzünlenebilme hürriyeti bir tek onlara aittir
Uzaklara bakıp hislenmek
Ya da sessizce izlemek ufukları
İçlerinde kopan acımasız fırtınalarda
Sakinliğin limanına sığınmak
Ve bir sonbahar günü
Sıradan bir ağacın gölgesinde beklemek aydınlığı
Sararıp düşen yapraklara manâ yükleyebilmek
Onların yeteneği olabilmiştir bir tek
Yalnızlığın asaletinden midir bilinmez
Tebessümle selam dururlar hayata
Bakışlarındaki derinliği farkedenler vardır
Bilmezler ki onların gözyaşları hep derinlere aktığından
Bakışları da bir o kadar derindir
Ve en iyi başardıkları şey de
Her şeye rağmen inadına tebessüm edebilmektir
İçlerinde gizlenen kırgınlığı
Kimse anlamaz sanki
Ve yine kıran ağlar
Yalnızlar ağlamaz ki...
