Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
/GÖZLER CASuS
............................................Onur BİLGE
Gözler casustur. Beyin seçicidir. Göz görür, beyin seçer, ilgi, tek kişi üzerinde yoğunlaştıkça, beğeni artar. Beyin, bellekteki beğeni çizgisini ferlendirir. Kişi, belleğe kazınır. Kalbe iner sevgi. Görünce heyecan başlar. Yürek, hızlı hızlı atar, yüz sararır, el ayak titrer; ani karşılaşmalarda, dizler tutmaz olur. Sürekli gülümser insan. Vara yoğa güler. Mutlu olur, görüşmekten. Hep görmek, hep onunla olmak ister, bir an ayrılmamacasına... Yakın, daha yakın olmak gelir içinden. Bunun için ne gerekliyse, yapmaya hazırdır.
Ondan başkasını düşünemez olur, giderek. Hep o, her an o, nereye baksa, nereye gitse... Herkese ondan bahsetmek ister. Ondan bahsedildiğinde sevinir. Onunlayken huzurludur.
Gün boyu düşüncesinde dolanıp duran, uyuduğu zaman da şuur altında dolanmaya devam eder. Rüyalarında da onunla olmaya başlar. Uyandığında, batıl bir inanç olduğunu bildiği ve hiç inanmadığı halde, onu bir daha görebilmek için kaldığı yerden aynı rüyanın devam etmesi dileğiyle, yastığını ters çevirerek, tekrar uyumaya çalışır. Rüyalarda arar durur.
Uyandığında, ilk aklına gelen odur. Onun adını sayıklamıştır, sabaha kadar; uyandığında, hâlâ fısıl fısıl dudaklarındadır. Onu arar, gözlerini açar açmaz.
Hiç kimsenin önemi yoktur, onun için. Hiç kimsenin, hiçbir şeyin... Yaşamasının anlamı da sadece odur. Onsuzluk ölüm gibidir. Belki de daha kötüdür ölümden.
“Aşk, ormanda ısrarla tek ağaca bakmaktır.” Benimsemektir onu. Kendisine ait olduğunu düşünmek, onu diğerlerinden farklı kılar. Sabit fikirli ruh hastaları gibidir. Onun seçimi odur. O, doğru seçimdir.
Bazıları, görür görmez aşık olduklarını, nasıl olduğunu bilemediklerini, ellerinde olmadan aşık olduklarını söylerler. Oysa göz görür görmez, beyin devreye girmiş, seri bir etkileşim oluvermiştir. Bunun için günlerin ayların geçmesi gerekmez. Karşılıklı beğenidir, birkaç saniyede oluşan.
Beğeni, giderek koyulaşır, aşk kıvamına gelir. Kavuşamama halinde halk arasında “kara sevda” denilen, melankoli oluşur.
Bir kul sevgisinin, insan hayatını ne kadar çok değiştirdiğini biliyoruz. Böylesi sevgiler; başlar, yükselir, rampayı döner, bir süre sonra da biter. Buna rağmen herkes aşık olmak, bu hazzı doya doya yaşamak ister.
Deneyimleri sonucunda, bir daha sevmeme kararında olanlar bile ömürleri boyunca sevmeye devam ederler. Çünkü; sevilmek ruhun en önemli gıdasıdır. Sevgi, sevgiyle satın alınır. İnsanı, sevildiğine inanmak kadar mutlu eden bir şey yoktur.
Sevgiyle birbirine bakan insanlardan oluşan bir toplumda yaşamanın, cennette yaşamaktan pek farkı yoktur. Günümüzdeki sevgilerin, doyumluk değil, tadımlık verilmesi; kısa bir süre sonra, ödünç verilmişçesine geri alınması, çağımızı depresyon çağı haline getirdi. İnsanlarımız, önemsiz olaylara karşı bile tahammülsüz, hırçın ve asabi bir hale geldi. Arabesk dinleyenler, kendisine zarar verenler arttı. Boşanma davalarının sayısı yükseldi. Parçalanan ailelerin altında çocuklar kaldı.
İnsanımız insanımıza güvenemez oldu. Her aşk, içinde ayrılığı taşıyor, çekirdek gibi. Ayrılık korkusu, kanser tümörü gibi büyüyor, yüreklerde. Biten sevgilerin kaybından fazlaymış gibi, eşya kaçırıyorlar birbirlerinden, tazminat talep ediyorlar, aşkın değeriyle yarışabilirmiş; mal, mülk, para sevginin yerini tutarmış gibi. Eskiden nişanda takılırdı takılar; şimdi nikahtan sonra... Ayrılık halinde, kap kapanın elinde kalıyor! Yalnız kalınca, Rabbine yöneliyor insan. İhlasla dua ediyor. “Allah’a sormuşlar: ‘Ya Rabbi, neredesin? ’ ‘Kırık gönüllerdeyim.’ demiş.” denir ya; Kimsesizlerin Kimsesi’dir, O! Dualara İcabet Eden’dir.
Kul dara düşünce Rabbine yönelir. Eğer onu görürse, aşık olur. Her an adını tekrarlar. Zikirdir bu. Her an onu düşünür; tefekkürdür. Onunladır; uyur uyanır, onunla ilgili rüyalar görür; zuhurattır. Alelade bir kulun aşkı, çıldırtacak kadar olabiliyorsa, Allah aşkının boyutunun verdiği mutluluğu düşünün! ..
İşte bir tek bu aşkta güvensizlik yoktur. Çünkü bir tek bu sevgi tam anlamıyla karşılığını alır. Hatta Allah, bir adım gelene on adım gelir. Sevgisi, bitimsiz nimetleri gibidir. Herkese paylaştırsa; artar, tükenmez.
Kul: 'Ya Rabbi! ..“ deyince: “Lebbeyk! ..” (Emrine amedeyim! ..) der. Bu, ne muazzam bir lütuftur! .. O, ne güzel bir Sevgili, ne muhteşem bir Dost’tur! .. Gelen gelir, giden gider. Bunalıma girmeye lüzum yoktur. 'Kulum! ..“ desin, yeter ki! ..
Kişiye Allah yeter.
Onur BİLGE
http://www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp? sair=42021&siir=620544&order=oto
Sayfa No: 31, Sıra No: 613
