Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Kırgın
Hatırladığım ilk anıydı
Üç yaşındaydım henüz
Küçücük odanın bir köşesinden
İzlerdim, küçücük pencereden sızan ışığı
O küçücük pencere benim dünyamdı
İçimde kocaman bir dünya
Oradan sızan güneşin sıcaklığını
İçimde hissederim her andığımda
Sıcacıktı güneş, içimi ısıtırdı
Kumrular konardı pencerenin pervazına
Guguk kuşu derdim ben
Sesleri bir ninni gibi gelirdi bana
Zaman dururdu sanki o an
İzlemeye doyamazdım
Guguk kuşunu öpmek gelirdi içimden
Ona sıkıca sarılmak gelirdi
Sarılamadığım annemin yerine
Sesi sevgiye bir davetti sanki
Yalnız ve sevgiye aç bir çocuktum
Avlunun sekisine oturup
Oynayan çocukları izlerdim
Anneleri ne güzel seslenirdi
Benim annemde seslense derdim
Dar kapı girişinden hayatı izlerdim
Gülen, oynayan çocukları izlerdim
Anneleri ne güzel giydirirdi
Çekinirdim yanlarına gitmeye
Üzerimde basmadan bir elbiseyle
Eski bir terlik olurdu hep
Keşke o çocuklar gibi olabilseydim
Keşkelerim hiç bitmezdi
Sanki bir peri gelecek gibi
Sihirli değneğini dokunduracak gibi
Zaman öylece geçerdi
Çocuklar gülerdi ben izlerdim
Çocuklar oynardı ben düşünürdüm
Hayallerim vardı sıcacık
Başka evlerde mutluluk vardı
Çocuklarını şımartan anneler vardı
Bilirdim bana uzak olduğunu
Ne dokunabilirdim mutluluğa
Ne uzanabilirdim hayallere
Çocukluğumdan içimde kalan
Sokakların kokusuydu, sesleriydi
Çocukluğumdan içimde kalan
Göz yaşlarıydı dindiremediğim
Hayat kavgasıydı ekmek kavgasıydı
Anlayamazdım o zaman
Ben çocuk olamadan
Özlemlerle geçti zaman
Güçlü bir yürek oldum bende
Ama içimdeki çocuk hep kırgın
Hayata kırgın insanlara kırgın
Gönül Bağ
