Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Değerli dostlar hepimizin köyden şehre göç eden köylülükten kurtulup şehirli olmaya çalıştığımız bir hayatı vardır amma o köy özlemi o kır çiçeklerinin kokusu hep özlenir
sayfa 1 sıra 15 de bulunan şiirim bu özlemle yazılmıştır ilginize sunulur ve ilgilene dostlara teşekkür ediyorum
Ben kırların çocuğuyum
Ben o şirin köyün, kırların çocuğuyum
Beni bu koca şehir’e hayat çekti getirdi
Sinemde dertler filizlendi
Karıştım kalabalıklara
Seç, seçebilirsen.
Ben köyümün sevgisiyle büyüdüm
Özledim sevenini,sevgisini
Bu şehirde yitirdim kendimi
Kalabalıklarda kaybettim benliğimi
Açamam kimseye, gönül evimi
Al getir anahtarını
Aç, açabilirsen.
Kader beni çeke,çeke getirdi
Bu koca kent yedi,yedi bitirdi
Dönüşüm her geçen gün zorlaşıyor
İstesem de,istemesem de
Bu kent benle kaynaşıyor
İstersen dene kaçmayı
Kaç, kaçabilirsen.
Ben kaçamadım,hiç kimse kaçamayacak
İyi,kötü güzel, çirkin, her şeye katlanacak
Tozuna toprağına alışacak
İsini,pasını, hava ile alacak
Sonu malum ne olacak
Son nokta burada konacak.
Yusuf Değirmenci 2
