Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
İnsanız işte,
Bilemeyeceğimiz şeyleri bile bilemeyiz
Kalp sızısı, karaciğer yıkımı, beyin kederi
Sanki bir tren istasyonundan geçiyoruz hayatın ortasından
Ancak durakta bekleyenlere "hoş geldiniz" diyemeyiz…
Yalnızız işte, yalnızız bir kalabalıkta
Bir arada olmakla kayboluruz kaybolmasına da
Herkes bizi bize sorsa, biz bize yanıt veririz
Ama zaman, öyle bir su ki, elimizden kayıp gidiyor
Ve kıyısında buluşacağız diye umut etmek,
Boş bir hevesten başka bir şey değil
Susmak, susmak, susmak...
Haykırsan ne yazar, söylesen ne?
Deli gibi haykırsan, yalnızca bir avuç kulak dinler sana
Kim bilir duyar mı dışarıdaki dünya?
Oysa sen sustukça, sırtındaki yük ağırlaşır
Biriken öfke, biriken keder
Biriken her şey yüreğinde birikir
Ve zamanla taşar, taşar, taşar...
Ama susmak,
Bazen kendini öldürmek gibi gelir
Ancak düş öldürecek kadar değil, maalesef
Hayat devam ediyor, suskunlukla birlikte
Ve sen yine susuyorsun, tıpkı önceki gibi
Ancak içindeki fırtınaların hiçbir zaman dinmediğini
Ve bir gün patlayıp her şeyi yerle bir edeceğini unutma.
Düşümde sokaklar dolusu yalnızlık vardı,
Karanlık yüzlü adamlar yürüyordu yanımdan geçerek,
Kızların gözleri cinsellikle doluydu,
Erkeklerin ise vicdanlarında boşluk.
Ama benim dünyamda ne çirkinlikler ne ihanetler vardı,
Sadece gerçeklik vardı, beton binalar, asfalt yollar,
Ve yalnızlığımın zehirli kokusu.
02.04.2023, 23:37
Aşk için yapabileceğim tek şey, kendimi yok etmektir.
