Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Biz yaşam denen karmaşanın, amatör ressamlarıydık
Yarım asırlık çınarın toprağa kök salmasıydık
Dalları kırılmış, yaprakları fırtınalarda savrulmuş
Dinmeyen sancıların şiir dilinde yansımasıydık
Biz insandık, bakışlarda donuklaşan gözler
Mutlu olmayı beklerken, armağandı acı keder
Hayat bir okyanustu, kulaç atarken boğulan bizler
Can yeleğimizi takmayı öğrenemeden yitişler
Biz hayatın tik tak seslerine ayak uydurmuş karıncalar
Ekmeğin peşine düşmüş, iki ayaklı yaratıklar
Duygularımıza esir düşen, yorgun savaşçılar
Talan olmuş bir ömrün, geceye düşen sessizliği
Biz kimdik, bir anlık zevk uğruna, ana rahmine düşen cenin
Sessiz çığlıklarını kaleminle paylaşan yorgun şair
Talihin yanına uğramadığı, yüzde güzel kalpte özel insan
Sevmeyi bile becerememiştik, tutamamıştık mutluluğun elini
Biz adresi olmayan bir yolda, sevgiye adımlayan insanlar
Karanlıkları aşıp, kilitli sandıktaki hazineye kavuşmaktı belki özlem
Çocuksu gözlerde, ruh ikizini ısrarla beklemek
Ağlama insanoğlu ağlama, tüm olmayı bırak, yaşamaya bak.
SERAP ATAY
13-4-2011
