Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
BABAM BANA GEÇME YİĞİDİN DELİSİNDEN DERDİ
Babam bana geçme yiğidin delisinden derdi
Yiğidin delisidir insanın merdi
Ben hep deli dolu biriydim
Öfkem sığmazdı yüreğime
Keskin bakışlarım
Gök gürültüsü misali haykırışım vardı
Nefretim yer dibinin en altına iner
Merhametim gök yüzünün sonsuzluğuna ulaşırdı
Kızgınlığımı fark edenler durmazdı etrafımda
Yoksulların acısını yüreğimde hisseder
Dertlerine ortak ederdim kendimi
Kendi kederim sayardım onların acılarını
Mertliye yiğitliye sevdalıydım
Benim kitabımda haksızlığa yer yoktu
Haksızlığında benim yanımda yeri yoktu
Kalleşliyi sevmeyen
Garibanı dövmeyen bir huyum vardı
Öfkeliydim haksızlık yapanlara
Öfkeliydim çıkarcıların yanında saf tutanlara
Öfkeliydim düşmüşe vurup bunu yiğitlik sayanlara
Öfkeliydim adam gibi adam olmayanlara
Bir haksızlık gördüğümde öfkem kabarır
Bir düşkünlük gördüğümde gözüm yaşarırdı
Kaybederdim kendimi haksızlığın karşısında
Saklayamazdım öfkemi yıkardım ortalığı
Yine bir gün
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte
Daracık bir sokakta rastladım ağlayan bir çocuğa
Öyle bir ağlayıştı ki bu
Tüm dünya onunla birlikte ağlıyor sandım
Neden ağladığını sorduğumda
Ekmek paramı kaybettim
Annem beni dövecek amca dedi
Acıla çöktü yüreğime
Sellere boğuldu gözlerim
Titrek dudaklarımda şaştı sözlerim
Ayaklarımın altından kaydı toprak
Adeta gök kubbe üzerime yıkıldı
Kulaklarım çınladı başım döndü
O anda sandım ki güneş söndü
Cümleler düğümlendi boğazımda
Hıçkırarak ağlamak geldi içimden
Düşünemedim ne oldu ne olacak
Elimi attım eskimiş pantolonumun cebine
Zar zor bula bildim
Cebime sıkışmış tek param olan beş liramı
Bir yıl gibi geldi sanki o an bana
Verdim parayı çocuğun eline al ekmeyi annene götür
Gerisi senin olsun diyebildim
Ve o gün işime yürüyerek gittim
Yine yufka yüreğim yenik düşmüştü merhametime
Hep merak ederim
O çocuk nasıl bir delikanlı olmuştur diye
Babam bana geçme yiğidin delisinden derdi
CEBBAR KORKMAZ
Şiir kitabımdan bir şiirim
Bu olay 1974 lerde yaşadığım gerçek bir olaydı işe gitmek için evden çıktığımda sokakta beş altı yaşlarında bir çocuğa rastladım tüm korkusuyla ağlıyordu sokağın ortasında öylece kala kalmıştı onu ğördüyümde yüreyim sızladı neden ağladığını sorduğumda ekmek paramı kaybettım annem beni dövecek amca dedi çok etkilendim bu tarz konulara hiç dayanamam
Babam bana her zaman geçme yiyidin delisinden derdi bunu sevgi belirtisi olarak söylerdi saygılarımla
