Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yolcusundan mazlum bir uzun yol treni
Trenin adı Fuzuli
İstasyonda bir yudum çiğ tanesi
Damladan düşen damla misali
Ağlamaklı bir göz yaşı hala
Göz yaşının adı Leyla
En son vagonun en son yolcusu
Terkib-i bendini yazamadığından Ruhi-i Bağdadi
Mesnevi kalacağı herkesçe malum
Güneşin rüzgarında yanmış bir kum tanesi
Kum tanesinin adı Mecnun
Sahne burda kesilir
Oysa daha hayale bile düşmemiştir
Beslet-i Osmaniyye ve Hamiyyet-i İnsaniyye
Yaygın adıyla Hürriyet Kasidesi
Gürültülü bir buyruk gibi iner şiirin ortasına
Kendini tanımlamaya gerek duymayan
Mahalle baskısı gibi bir ses
Şiirin sonu nasıl bitiyor efendiler
Der
Ses değil sanki
Servet-i Fünundan yazısı alınmış bir küpür
Terceman-ı Ahval civilisationundan ürken bir tür
Türün adı sansür
Aşık olmadan hasret çeken
Hasret çekmeden ağlayan
Ağlamadan göz yaşını yazan bizimkiler
Yani hececiler
Henüz Demokrat Parti terennümünde
Kül testiler yapmaya başlamamışlardı bile
Transistörlü radyoda aynı taş plak
Taş plakta aynı ses
Çile bülbülüm çile
Osmanlı minyatürleri ve Şeker Ahmet Paşanın resimleri şiirden çıkarılır
Revnaklar ter içinde ebrular perişandır
Kolay değil
Emir kesindir
Mimar Sinana mühendislik diploması sorarlar
Çoktan seçmeli sınavlardan arta kalan dikdörtgen bir mukavvayı
Gösteremezse eğer
Belki Yorgun Savaşçı gibi yakmazlar ama
Demir kapı kör pencereyi dar ederler adama
Durur şiir
Leyla ve Mecnundan başlayan bu sevda durur
Çünkü karar verilmiştir
Düşünür senin adına
Senin adına düşünme yetkisi olan
Ve onun adına yaşaman gerektiğine inananlar bir bir
Bugün Fuzuli ile yola çıkarsan
Yarın Nazım denilir
Halbuki
Nazım dediğin ne ki
Dizesinde ceylanlar koşan bir bulut
Yağmuru yere düşmeyen sağanak
Karlı kayın ormanı
Biraz da mavi
Moskovada bir mezar
Bursada cezaevi
BÜLENT AYDINEL
