Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Sorgu
söze bir bıçak gibi girdiğinde şiir
tüm pencereler kapanır bu kentte
ben kendimden korkarım
parmak uçlarımdan korkarım
ay parçalanmış çocuk kalbi gibi batar içime
biri alıp götürür seni
soluğumu gözlerine dayadığım duvardan
biri bilmediğim bir diyara bırakır seni
yaşama telaşım, onurum,
çocuklar adına, çiçekler adına
rüzgarlar ve bitimsiz ufuklar adına atıldığım kavgam
şiirim ve acının tezgahında gülümseyen sevdam
biliyor musun sen gelmeden ölünmüyorda
bir serçe gibi yana düşürüp boynunu
belki o sendin geceyle konuşan akarsu
hep bir su şırıltısı taşırdın karanlığın ağzına
bense yitik bir imgeydim sihirli sularında yıkanan
tuzunla yaramı onuşturan
yeniden bir bulut çizelim derken gökyüzüne
zamanın eprimiş deltasında uyandım bu düşten
sonra o büyük konuşmacı başladı söze
sen yoktun
şiir yoktu
çocuklar da terketmişti kavganın burçlarını
ve çiçeklerde
ve rüzgarlarda
yoktunuz sahi nerdeydiniz
oysa ben yitik bir imge olarak
yasak olan her yerde söyledim adınızı...
30 Mart 2011__İstanbul
Ünal Yiğit
