Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
** Bilmecem **
Uçurumları bıraktım düşleri geride kalana
ve sesinin üstünden geçiyorum
koşar adım sabahları
durmadan uzayan, kıvrılan bir yol
bir yola kavuşuyor
ve bitmiyor nedense tüm ufuklarda gözlerin
bütün ağızlarda bilindik bir öykü tazelenirken
bu yolun başından beridir yüzüne susuyorum
kalbim, fikrim çırılçıplak
bazen iklimde değişiyor
kenarda upuzun, boylu boyunca yeşil ve sarı
arsız bir sevişme arzusunda bazende kırmızı
ben her bahar toprağa öykünüp gözlerini giyiniyorum
hayal meyal düşatlas düzleminde
tonlu bir karmaşa yani
seni bölüyorum ne zaman acıksam düşlerimden çıkarıp
ve yine hep acıkıyorum isminin her anıldığında
bıçak kesiği gibi sızlıyor ve inceliyor bir yanım
eskidende söylenirdi sevgililer üzerine
gün batımlarında
efkarlı ve incelen hikayeler duyardık
bilgeler anlatırdı bu yollardan daha önce geçenleri
sanki hiç kapanmamış,
aynı tazeliğinde kanayan sevda berelerini
şimdi her eski hikayede adı geçen
Ya da bitimsiz bir vuslatın gizliden özleneni epey sana benziyor
sanki yıllar sonra ihtiyar ağızlardasın yine
Kimse seni unutmuyorsa tanıksız bütün zamanlarda
ve kimsenin gerçek zamanlarında olamıyorsa ellerin
gözlerini bırakarak tüm şiirlerden nasılda geçiyorsun
olancasıyla mavi, olancasıyla bahar
bilmiyorum sevgili bilmiyorum
Hiçbir şeyim aslında ben, düşündükçe senim
oyum buyum işte
gecenin kör karanlığında duvarlara ağan buğu
belki tutkulu bir Fransız romanında
uzun ve kızıl saçlı asi kadının intihar akşamı
belkide romanın içindeki kadına
kadife tenli edebiyat sunan şair telaşı
sana yürüdükçe nabzında bu kalp ağrısıyla
her gün biraz daha kaybolan
kayboldukça o Tanrısal sesine sokulan
sancısıyla mutlu bir yara dudağımdan sarkan gülüş
seni sevdikçe çoğalan...
18.06.2010-04:50 Ünal YİĞİT
