Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Gülüm
Seni bitmez sanırdım, ne kadarda az’mışsın,
Evvel borandın, kıştın, şimdi bahar, yazmışsın,
Kara haber tez gelir, ölsem ağlamazmışsın.
-Madem sürdün içinden, madem öldürdün gülüm,
-Tasa etme o zaman, ölümü bilmez ölüm.
Benimde bir dünyam var, ağlasamda gülsemde,
Dudağım gül şerbeti, kan kusmuş görülsemde,
Dünya sanada kalmaz, ölsemde, ölmesemde.
-Amma bil, iki elim,iki yakanda gülüm,
-Yaşanmış günahları, defterden silmez ölüm.
Hani, göster ne buldun,her şeyi umduğunda,
Kalbin karası çıkmaz yıkanıp, yunduğunda,
Başın yastığa düşüp, gözünü yumduğunda.
-Ölüm uykuya kardeş, bunu bildinmi gülüm,
-Saklambaç’a benzer ya, oyuna gelmez ölüm.
Güneş gitmesin diye, dağlara bağladınmı?
Baş aşağı durulup, yukarı çağladınmı?
Umudu sele verip, ardından ağladınmı?
-Hergün bin kez dirilip, bin kez öldünmü gülüm,
-Yoksa sence şakamı, şakaysa gülmez ölüm.
Gelir be gonca gülüm,hemde öyle amansız,
Beklenmedik kapıyı çalıverir zamansız.
Çare bildiğin her şey, öyle bakar gümansız.
-Helallik alınırken yere basarsın gülüm.
-Yere basan ayağı, yerden kestirmez ölüm
Şefik Tiryaki
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
